Blog

Οσιομάρτυρας Ρωμανός, Η ομολογία του στη Θεσσαλονίκη, τα βασανιστήρια και η καταδίκη να κωπηλατεί εσαεί σε τουρκικά πλοία

Ούτος ο ευλογημένος ήτον από το Καρπενήσι, υιός γονέων ευσεβών, όμως αγραμμάτων· όθεν και αυτός έμεινεν αγράμματος, και άλλο κανένα δεν ήξευρε, παρά μόνον πως είναι Χριστιανός. Εν μια δε των ημερών, ήκουσε μερικούς οπού εδιηγούντο διά τον Άγιον Τάφον του Κυρίου μας, και παρακινηθείς επήγεν εις τα Ιεροσόλυμα, και προσκυνώντας τον ζωοδόχον Τάφον, και όλους τους Αγίους τόπους, επήγε εις την ιεραν μονήν του Αγίου Σάββα, και εκεί ακούσας τα Μαρτύρια των Αγίων οπού ανεγίνωσκον οι πατέρες, και ότι οι Άγιοι Μάρτυρες υπέμειναν διά το όνομα του Χριστού τόσα και τόσα πάνδεινα βάσανα διά να απολαύσουν τα μέλλοντα αγαθά, και ερωτήσας και μαθών, ποία, είναι τα μέλλοντα αγαθά επεθύμησε και αυτός ο αοίδημος να απολαύση τα τοιαύτα αγαθά με Μαρτύριον.

Γυρίζοντας, λοιπόν, εις τα Ιεροσόλυμα, κοινολογεί τον σκοπόν του εις τον τότε Πατριάρχην, ο οποίος τον εμπόδιζεν από το Μαρτύριον· διά το άδηλον [αβέβαιο] της εκβάσεως και διά να μην ακολουθήση και κανένα κακόν εις τον Αγιον Τάφον [από την εκδικητική μανία των Τούρκων].

Αυτός όμως ποθώντας όλως δι᾽ όλου το Μαρτύριον, δεν εδύνατο πλέον να βαστάση τον εαυτόν του από την φλόγα οπού άναπτεν εις την καρδίαν τους όθεν φυγών εκείθεν, επήγεν εις την Θεσσαλονίκην, και ευθύς απελθών εις τον κριτήν ωμολόγησεν παρρησία, πως ο Ιησούς Χριστός είναι Θεός ποιητής του παντός, και Σωτήρ των ανθρώπων, ο δε προφήτης των Αγαρηνών είναι μυθολόγος, απατεών και πολέμιος του Χριστού, και η θρησκεία του είναι μία πλάνη, και όλη γεμάτη από παραμύθια, και άξια γέλωτος· τα οποία ακούωντας ο κριτής επρόσταξε και τον έδειραν σφοδρώς· του εύγαλαν λουρία από ταις πλάταις, του έκοψαν [ίσως του έκαψαν] τα μάγουλα με πέταλα και άλλα διάφορα βάσανα του έκαμαν, βιάζοντές τον να αρνηθή τον Χριστόν.

Επειδή δε κατ’ ουδένα τρόπον δεν επείθετο εις αυτό, αλλ᾽ έμενε στερεός εις την πίστιν του Χριστού, απεφάσισεν ο κριτής να τον θανατώσουν διά ξίφους· τυχών δε εκεί ο καπετάνος των φρεγάδων της Θεσσαλονίκης, εζήτησε τον Μάρτυρα από τον κριτήν, να τον έχη διά το κουπί, λέγωντας, ότι αυτή η παιδεία [το βασανιστήριο] είναι εις αυτόν μεγαλυτέρα καταδίκη από τον διά ξίφους θάνατον, ωσάν οπού και αυτός διά τούτο ήλθε, και επαρρησιάσθη, διά να λάβη διά την πίστιν του θάνατον, και δεν θέλει λυπηθή δι’ αυτό αλλ᾽ εις την φρεγάδαν έχει να βασανίζεται εις όλην του την ζωήν· ταύτα είπεν ο καπετάνος· ο δε λόγος εις όλους άρεσε, και του τον εχάρισαν.

Πέρνοντάς τον λοιπόν ο καπετάνος του εξύρισε γένεια και μαλλία, και τον έβαλεν να τραβά το κουπί.

Αφού δε επέρασεν ολίγος καιρός, μερικοί Χριστιανοί φίλοι του καπετάνου, τον επαρακάλεσαν, και του έδωσαν και μερικά άσπρα [χρήματα], και τον ηλευθέρωσαν, και τον έστειλαν εις το Όγιον Όρος. Πηγαίνοντας δε εκεί, έμεινεν ομού με τον όσιον Ακάκιον οπού ησύχαζεν εις το Καυσοκαλύβι, και ηγωνίζετο μετ’ αυτού υπέρ άνθρωπον, πλην ο λογισμός του δεν είχεν ειρήνην…

Ο Άγιος Ρωμανός ο Οσιομάρτυρας μαρτύρησε στην Κωνσταντινούπολη στις 5 Ιανουαρίου του 1694.

Απόσπασμα από το «Νέον Μαρτυρολόγιον».

Επιμέλεια: Στ.Κ.