Blog

Ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς προβλέπει την μεγάλη ταραχή στην Εκκλησία από τους λόγους του καλαβρού μοναχού Βαρλαάμ

Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς. Τοιχογραφία  (1546/47) στο καθολικό της Ιεράς Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους. Ζωγράφοςς Τζώρτζης ο  Κρης.

Συνέχεια από εδώ: https://agiatheodora.gr/o-agios-grigorios-palamas-nouthetei-ton-kalavro-monacho-varlaam/

 

Γράφει ο Άγιος Φιλόθεος Κόκκινος:

Όταν έμαθε τούτο ο Βαρλαάμ, εφοβήθηκε και συνταράχθηκε σοβαρά· ήλθε λοιπόν στον μεγάλο [στον Άγιο Γρηγόριο Παλαμά] με εξαιρετική διάθεσι κολακείας και υποκρίσεως και είπε· «Εγώ, γνωρίζοντας ότι είσαι σοφός και μέγας και θαυμαστός, δεν παύω να το διακηρύσσω προς όλους καθημερινώς και να χρησιμοποιώ για σένα με όλη μου την ψυχή και τη γλώσσα επαίνους· αλλά εσύ δεν γνωρίζω από ποιες πληροφορίες και από ποιους λογισμούς κινούμενος για μένα, επιχειρείς εντελώς τα αντίθετα, ομιλώντας και γράφοντας και κάνοντας το παν. 

Και όμως εγώ ούτε το κοινό έβλαψα σε τίποτε (διότι κανείς δεν μπορεί ν’ αποδείξη τίποτε τέτοιο) ούτε ιδιαιτέρως επιτέθηκα εναντίον σου και των ιδικών σου (πώς θα ήταν τούτο δυνατό, αφού, όπως προείπα, παντοτινά σε επαινώ;), αλλά μάλλον απευθύνομαι προς κάποιους άλλους και εναντίων εκείνων χρησιμοποιώ ιδιαιτέρως και λόγους και γράμματα».

Αυτά είπε ο Βαρλαάμ με την φίλη του υποκρισία και το ψεύδος. Τι δε απήντησε πάλι ο φίλος και μαθητής της αληθείας, παρουσία πολλών και κοινών φίλων τους, στα λεχθέντα από εκείνον; Είναι καιρός ν’ ακούσωμε και πάλι την καλή εκείνη γλώσσα να λέγη θαυμαστώς· 

«Το να ζητούμε με λόγους τα υπέρ λόγον, λέγει, δεν είναι καθόλου συμφέρον ούτε αγαθό, αλλά μάλλον είναι πολύ επιβλαβές σε όλους, καθώς επίσης το να προβάλλωμε τα μυστικά στο πλήθος και να τα παραδίδωμε στις ακοές και τις διάνοιες των παιδιών, να ξεσηκώνωμε τους λαϊκούς κατά των μοναχών, και να εισάγωμε αφορμές μεγάλης ταραχής στην Εκκλησία που τώρα είναι γαλήνια περισσότερο από κάθε άλλη φορά κατά την ομολογία της πίστεως. 

Τούτο νομίζω ότι θα φέρη και σε σένα μέμψι και θα επιφέρη μίσος από όλους και πειρασμό αφόρητο, όπως πιστεύω εγώ και σου προείπα· παραλείπω βέβαια τώρα την αφανή βλάβη που αναφέρεται στην ψυχή. 

Σχετικά με αυτό που λέγεις ότι απευθύνεις προς άλλους και όχι προς εμέ τις λοιδορίες και τα συγγράμματα, επειδή όλοι έχομε την ευσέβεια μία και την αυτήν σαν κοινή μητέρα, πώς είναι δυνατό, όταν υβρίζεται κάποιος γι’ αυτήν να είναι ειρηνικός ο άλλος, εκτός εάν αυτός καταφρονή τη δόξα του Θεού και φροντίζη με κάθε τρόπο για τη δική του δόξα, ώστε να μη σπεύδη εναντίον κάποιου ακόμη και αν ο λόγος είναι για την ευσέβεια, για να μη διεγείρη εναντίον εαυτού και τους άλλους και τον αντιλέγοντα; 

Εγώ όμως γνωρίζω ακριβέστατα ότι πολλοί θα με μεμφθούν και θα με λοιδορήσουν και άλλοι θα ειπούν άλλα εναντίον μου ο καθένας κατά τον σκοπό ή κατά την γνώσι του, και συ ο ίδιος που εκίνησες αυτήν την υπόθεσι θα προσπαθήσης να εκβάλης το όνομά μου ως πονηρό· αλλά εμένα δεν με νοιάζη γι’ αυτά. 

Διότι γνωρίζω και είμαι πεπεισμένος με τη χάρι του Χριστού ότι ο αγών μου και ο ζήλος μου είναι υπέρ της εν Θεώ αληθείας, προτιμώ δε μάλλον να υβρίζωμαι μαζί με τους ευτελείς αδελφούς παρά να έχω πρόσκαιρη απόλαυσι ευφημίας και δόξης ανθρωπίνης και θεωρώ ανώτερο τον ονειδισμό μαζί με τους ζώντες κατά Χριστόν από τους θησαυρούς όλου του κόσμου».

Απόσπασμα από το βιβλίο «Φιλοθέου Κοκκίνου, Βίος Γρηγορίου Παλαμά», εισαγωγή, κείμενο, μετάφραση, σχόλια, Παναγιώτης Χρήστου των Πατερικών Εκδόσεων «Γρηγόριος ο Παλαμάς».

Επιμέλεια: Στ.Κ.

No Comments

Sorry, the comment form is closed at this time.