Blog

Αγία Θεοδώρα, Το ασκητικό της ανδραγάθημα και το θαυμαστό στεφάνι από τον ουρανό

Κάποια χρονιά που στην Θεσσαλονίκη ο χειμώνας ήταν βαρύς και δριμύς η ηγουμένη Άννα που προΐστατο της μονής του Αγίου Στεφάνου, τώρα της Αγίας Θεοδώρας, είπε στις μοναχές της να τρώνε μόνες στα κελλιά τους.

Εκείνες τις μέρες στο λιτό κελλί της Αγίας Θεοδώρας και στο μέρος που ξάπλωνε για να κοιμηθεί, έπεσε νερό. Εκεί είχε μια ψάθα και ένα δέρμα ζώου που χρησιμοποιούσε για να κοιμάται. Για τον λόγο αυτό η αγία μετέφερε την ψάθα της και το δέρμα σε άλλο σημείο, για να μην πάθει τίποτε από την υγρασία.

Αυτό, όμως, το έκανε χωρίς να ζητήσει ευλογία από την ηγουμένη η οποία είχε ζητήσει από την αδελφότητα πριν από κάθε ενέργειά τους.

Επιτίμηση της αγίας από την ηγουμένη

Γι’ αυτό, η διακριτική και οσιακού βίου ηγουμένη Άννα, επωφελήθηκε από την παράλειψη αυτή της υποτακτικής της για να οφελήσει τόσο την ίδια όσο και την λοιπή αδελφότητα. Η Γερόντισσα, βεβαίως, γνώριζε την καθαρότητά της και την πρόθυμη τήρηση των μοναχικών κανόνων από την αγία.

Έτσι η οσία ηγουμένη η οποία ήταν θεία της Αγίας Θεοδώρας την κάλεσε και της είπε:
“Επειδή για να φροντίσεις το σώμα σου παρέδωσες την ψυχή σου σε αιώνια απώλεια, σου επιβάλλω κανόνα να κοιμηθείς το βράδυ στην αυλή της μονής. Έτσι, θα σε ευσπλαχνιστεί ο Δεσπότης Χριστός για την κακοπάθειά σου αυτή μέσα στο το ψύχος. Με την δοκιμασία αυτή ο Κύριος θα σου δώσει ανάπαυση στο λιμάνι της υπακοής και θα σε κατατάξει στην Βασιλεία των ουρανών μαζί με τους πτωχούς τω πνεύματι”.

Η αγία Θεοδώρα έβαλε μετάνοια στην ηγουμένη και χωρίς να δειλιάσει έκανε τέλεια υπακοή χωρίς να φοβηθεί το δριμύ ψύχος.

Το ανδραγάθημα της Αγίας Θεοδώρας

Όταν βράδιασε, λοιπόν, η αγία βγήκε στην αυλή του μοναστηριού και, μάλιστα, κάτω από ραγδαία βροχή και δυνατό χαλάζι. Αυτό συνεχίστηκε μέχρι τα μεσάνυχτα και έτσι δεν μπορούσε ούτε να καθίσει κάπου, αφού όλα ήταν βρεγμένα και λασπωμένα. Γι’ αυτό έμεινε όρθια όλο το βράδυ προσευχόμενη.

Από τα μεσάνυχτα και μετά, όμως, σταμάτησε η βροχή, έγινε ξαστεριά και τότε πάγωσαν όλα τα νερά που έριξε η βροχή. Τα βρεγμένα πενιχρά ρούχα και το σκέπασμα της κεφαλής της πάγωσαν και πάγος κρεμόταν από αυτά.

Το στεφάνι από τον ουρανό

Όταν συγκεντρώθηκαν οι αδελφές για τον όρθρο η οσία ηγουμένη τους μίλησε με ψυχωφελέστατα λόγια, εγκωμιάζοντας το ασκητικό και μαρτυρικό ανδραγάθημα της αγίας, συγκαταριθμώντας την ανάμεσα στους Αγίους Σαράντα Μάρτυρες τους εν τη λίμνη της Σεβαστείας μαρτυρήσαντας.

Και ενώ η ηγουμένη Άννα εγκωμίαζε την αγία, ήλθε η ενάρετη μοναχή αδελφή της η οποία την πλησίασε και της είπε χαμηλόφωνα πως το βράδυ κατέβηκε από τον ουρανό ένα φωτεινό και λαμπρότατο στεφάνι του οποίου το κάλλος δεν μπορούσε να περιγράψει. Και πως άκουσε, επίσης μια φωνή που έλεγε πως: “Αυτό το στεφάνι είναι της Θεοδώρας”!

Όταν τον άκουσε αυτό η ηγουμένη Άννα, ζήτησε από την αδελφή της να μην το πει σε κανένα γιατί φοβήθηκε μήπως η αγία Θεοδώρα πέσει σε κενοδοξία και έπαρση.

Μετά κάλεσε την αγία να έλθει κοντά της η οποία, αφού έβαλε μετάνοια στην γερόντισσα έλαβε συγχώρεση. Η Αγία Θεοδώρα, ενώ ήταν καλυμμένη εξωτερικά από τους πάγους και ήταν ένα ελεεινό θέαμα, φεγγοβολούσε η ψυχή της από θείο φως!

Και όταν οι άλλες αδελφές την ρώτησαν πώς πέρασε το βράδυ τους είπε:
“Δέχτηκα με ανυπόκριτη πίστη την επιτίμηση της Γερόντισσας. Γι’ αυτό ούτε βροχή κατάλαβα ούτε καμιά άλλη θλίψη ένιωσα. Νόμιζα πως βρισκόμουν σε λουτρό και έτσι χαιρόμουν”!

Έτσι, βοηθά ο Χριστός τους δούλους του και τέτοια δώρα τους χαρίζει σε όσους τον αγαπούν!

Στ.Κ.

Διασκευή από τον “Μέγα Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας”, μήνας Αύγουστος, τόμος 8ος.