Blog

Μητροπολίτης Βεροίας Παντελεήμων: Η τιμή Αγίου Δημητρίου στο Σαν Λορέντζο ιν Κάμπο και νέες αναγνωρίσεις και δημοσιεύσεις για τα ιερά λείψανά του

Από το βιβλίο του σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Βεροίας και Ναούσης, κ. Παντελεήμονος Καλπακίδη, «Μεθ’ ημών ο χαριτόβρυτος Δημήτριος, 25 χρόνια από την επανακομιδή των ιερών λειψάνων του Μεγαλομάρτυρος Αγίου Δημητρίου του Θεσσαλονικέως», Βέροια 2005.

Συνέχεια από εδώ: https://agiatheodora.gr/mitropolitis-veroias-kai-naousis-panteleimon-i-istoria-ton-ieron-leipsanon-tou-agiou-dimitriou/

Το 1538 ένας πλούσιος κάτοικος της πόλεως διέθεσε με τη διαθήκη του ένα αρκετά σημαντικό χρηματικό ποσό με σκοπό να τελείται κάθε χρόνο θεία Λειτουργία στη μνήμη του αγίου Δημητρίου με τη συμμετοχή δέκα τουλάχιστον ιερέων. Σύμφωνα μάλιστα με μία πράξη του 1592, που σώζεται στο αρχείο του Αββαείου, η 8η Οκτωβρίου, ημέρα εορτής του αγίου Δημητρίου κατά το λατινικό εορτολόγιο, κηρύσσεται επίσημη αργία για όλη την περιοχή και καθορίζεται οκταήμερη πανήγυρις.

Στο αρχείο του Αββαείου βρίσκονται ακόμη αρκετά έγγραφα που σχετίζονται με τα λείψανα του αγίου Δημητρίου. Σύμφωνα με ένα από αυτά το σώμα του μάρτυρος είχε διατηρηθεί ακέραιο μέχρι την εποχή που ο Καρδινάλιος Negroni, στη δικαιοδοσία του οποίου βρισκόταν τότε το Αββαείο, έστειλε τα λείψανα στη Ρώμη για αναγνώριση. Εκεί αφαιρέθηκε τμήμα του λειψάνου και τα υπόλοιπα επιστράφηκαν στο San Lorenzo in Campo. 

Νέα αναγνώριση έγινε στις 31 Μαΐου του 1779, όπως προκύπτει από τη σωζόμενη ληξιαρχική πράξη του καρδιναλίου Albani, στην οποία αναφέρονται και λεπτομέρειες για τα οστά του μάρτυρος και τη μολύβδινη πλάκα που τα συνόδευε. Μετά την εξέταση η λάρνακα σφραγίσθηκε και παρέμεινε στο Αββαείο, ενώ τα επόμενα χρόνια ξεχάσθηκε και πάλι η ύπαρξη των λειψάνων.

Λίγο πριν από την έναρξη του Β’ παγκοσμίου πολέμου το θέμα των λειψάνων του αγίου Δημητρίου ανακίνησε ο τιτουλάριος αρχιεπίσκοπος Μεσημβρίας Angelo Giuseppe Roncalli, διπλωματικός αντιπρόσωπος του πάπα που βρισκόταν την εποχή εκείνη στην Αθήνα και μετέπειτα πάπας Ιωάννης ο ΚΓ. 

Η μη ανεύρεση λειψάνων κατά την ανασκαφή του Γ. Σωτηρίου μετά την πυρκαγιά του 1917 οδήγησε το 1938 τον Roncalli στην αποστολή μίας επιστολής προς τον επίσκοπο του Cagli και της Pergola Filippo Mantini με την οποία ζητούσε πληροφορίες για την τύχη του λειψάνου του αγίου Δημητρίου που βρισκόταν στο San Lorenzo in Campo. 

Στη συνέχεια ενημέρωσε τον καθηγητή Σωτηρίου για την ύπαρξη του λειψάνου στην Ιταλία και εκείνος ζήτησε τις σχετικές πληροφορίες. Η έναρξη όμως του Β’ παγκοσμίου πολέμου σταμάτησε κάθε συζήτηση και διαπραγμάτευση σχετικά με το θέμα των λειψάνων, τα οποία έτσι λησμονήθηκαν εκ νέου.

Το 1965 κυκλοφόρησε το βιβλίο του Fr. Medici, εφημερίου του Αββαείου του San Lorenzo in Campo, σχετικά με το Αββαείο και την ιστορία του. Στο βιβλίο περιλαμβανόταν η μελέτη ενός νεαρού τότε θεολόγου, του Costanzo Micci, με τίτλο «Το Αββαείον του San Lorenzo in Campo και τα λείψανα του αγίου Δημητρίου Θεσσαλονίκης», που είχε υποβληθεί το 1962 ως διατριβή στο Πανεπιστήμιο του Λατερανού.

Στη μελέτη γινόταν λόγος για την «παράνομης μεταφορά» των λειψάνων από τη Θεσσαλονίκη από ένα μοναχό που συνόδευε τους Σταυροφόρους της Δ’ Σταυροφορίας. Η πληροφορία για τον μοναχό αυτό που μετέφερε από τη Θεσσαλονίκη τα λείψανα του αγίου Δημητρίου και τα τοποθέτησε στο Αββαείο του San Lorenzo in Campo είναι γνωστή από ένα βιβλίο για τον άγιο Δημήτριο που γράφηκε από τον Silvestro Valier και τυπώθηκε στη Βενετία το 1684.

Τρία χρόνια μετά τη δημοσίευση του βιβλίου του Fr. Medici, το 1968, όταν επίσκοπος του Cagli και της Pergola ήταν ο Raffaele Campelli έγινε και νέα αναγνώριση των λειψάνων του αγίου Δημητρίου. 

Σύμφωνα με τη σχετική πράξη, το απόγευμα της 2ας Σεπτεμβρίου 1968 η λάρνακα με τα λείψανα τοποθετήθηκε σε τράπεζα στο κέντρο της Βασιλικής του San Lorenzo μεταξύ δύο αναμμένων λαμπάδων. Παρόντες ήταν ο αποστολικός διαχειριστής της επισκοπής, θεοφιλέστατος Vittorio Cecchi, ο αρχίατρος του κρατικού νοσοκομείου της Pergola δρ. Athos Ansuini, ο ιατρός του San Lorenzo δρ. Orneo Giorgi, ο δρ. Gello Giorgi του Ινστιτούτου εξωτερικών ιεραποστολών της Πάρμα, ιεραπόστολος και αρχαιολόγος στη Sierra Leone και ιστορικός, και ο προϊστάμενος του ναού του San Lorenzo don Araldo Angeloni. 

Πριν να ανοίξουν τη λάρνακα έψαλαν τον ύμνο του μάρτυρος και θυμίασαν. Στη συνέχεια εξέτασαν τη λάρνακα εξωτερικά και μετά την άνοιξαν. Μέσα στη λάρνακα υπήρχε μεταξωτό ύφασμα ερυθρού χρώματος, επάνω στο οποίο ήταν στερεωμένη η παλαιά μολύβδινη πλάκα με την επιγραφή «hic requiescit corpus sancti Demetrii» [εδώ αναπαύεται το σώμα του αγίου Δημητρίου]. 

Τα ιερά λείψανα ήταν τοποθετημένα προσεκτικά ανάμεσα σε βαμβάκι στολισμένο με υφασμάτινα άνθη και στερεωμένα με ερυθρή μεταξωτή ταινία. 

Η τιμία κάρα βρισκόταν στο μέσο και μπροστά ήταν τοποθετημένες οι κνήμες. Σύμφωνα με τους ιατρούς που τα εξέτασαν, τα οστά ήταν πολύ παλαιά, γεγονός που συνάγετο από το σκοτεινό ελεφαντοειδές χρώμα τους, την ξήρανση και την αφυδάτωσή τους, το εύθραυστο των οστέινων επιφανειών, την ευρεία αποστράγγιση των σπογγωδών μερών και την απα ασβέστωση που είχαν υποστεί εξαιτίας της παλαιότητός των. 

Επιπλέον η συνολική τους εικόνα με τις πολυάριθμες θλάσεις, τα ραγίσματα και τους ακρωτηριασμούς συμφωνούσε απόλυτα με την εικόνα οστών μάρτυρος που είχαν υποστεί ποικίλες κακώσεις.

Συνεχίζεται

Επιμέλεια:Στ.Κ.