Blog

Συνοπτικός βίος του Οσίου Μακρή του εκ Θεσσαλονίκης

Εορτάζει στις 8 Ιανουαρίου

 Ο όσιος Μακάριος Μακρής, ηγούμενος της Μονής του Χριστού Παντοκράτορος εν Κωνσταντινουπόλει

Από τον «Νέο Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας», του Ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτη, τόμος ε’, μήνας Ιανουάριος, των εκδόσεων Ίνδικτος.  

Ο όσιος Μακάριος γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη γύρω στο 1383 και εκάρη μοναχός στην Μονή Βατοπαιδίου στο Άγιον Όρος, σε ηλικία δεκαοκτώ ετών. 

Υποτάχθηκε στην πνευματική καθοδήγηση ενός σεβάσμιου γέροντα, Αρμενόπουλου ονόματι, εγκαταβίωσε πλάι του επί δέκα χρόνια και προόδευσε στις ανθρώπινες γνώσεις αλλά και στις ασκητικές αρετές, ώστε να φτάνει σε εκστατικές αρπαγές του νου. 

Συνέθεσε Εγκώμιο για τον Μάξιμο τον Καυσοκαλύβη [13 Ιαν.] του οποίου την όσιο ισάγγελο βιοτή προσπάθησε καθ’ όλα να μιμηθεί. Όταν εκοιμήθη ο πνευματικός του πατέρας, ο Μακάριος έγινε υποτακτικός ενός άλλου οσίου γέροντα, του Δαυίδ εκ Θεσσαλονίκης. 

Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και ποθούσε να αφιερωθεί στην ησυχαστική ζωή, δεν μπόρεσε όμως να πραγματοποιήσει τον πόθο του, καθώς ο αυτοκράτορας Μανουήλ, Β’ Παλαιολόγος τον κάλεσε στην Βασιλεύουσα μαζί με τον πνευματικό του πατέρα (1419), τον οποίο όρισε εξομολόγο και σύμβουλό του. 

Δεν μπόρεσε ωστόσο ο αυτοκράτορας να αντισταθεί για πολύ καιρό στον πόθο τους για την ησυχαστική βιωτή. Λίγο μετά την επιστροφή τους στον Άθω, ο Δαυίδ παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο (1422) και, μετά από επίμονες πιέσεις του αυτοκράτορα, ο Μακάριος αναγκάσθηκε πάλι να εγκαταλείψει την ησυχία και την απερίσπαστη προσευχή και να πάει στην Κωνσταντινούπολη.

 Αρνήθηκε να αναλάβει την ηγουμενία της Μονής του Στουδίου και ορίσθηκε ηγούμενος στην Μονή Παντοκράτορος, που βρισκόταν τότε σε παρακμή. Μη φειδόμενος των δυνάμεών του ο Μακάριος ταξίδευσε στην Σερβία και την Ρωσία και χάρη στην υποστήριξη του βασιλιά Στεφάνου της Σερβίας και του Μητροπολίτη Φωτίου Μόσχας (12 Ιουλ.) μπόρεσε να αναστηλώσει την μονή και να συστήσει αδελφότητα.

Ορίσθηκε πρωτοσύγκελλος του πατριάρχη και ταυτόχρονα εξομολόγος του αυτοκράτορα. Συμμετείχε ενεργά και πρόθυμα, χωρίς καμμιά παραχώρηση ως προς τα ιερά δόγματα της Ορθοδοξίας, στις διαβουλεύσεις Ελλήνων και Λατίνων στάλθηκε μάλιστα το 1429 στον πάπα Μαρτίνο Ε’ στην Ρώμη, επικεφαλής αντιπροσωπείας με σκοπό την σύγκληση Συνόδου για την ένωση των Εκκλησιών. 

Την παραμονή της αναχώρησής του για νέα αποστολή στην Ρώμη, προσβλήθηκε από πανώλη και αποσύρθηκε στην νήσο Χάλκη της Προποντίδος, όπου παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο στις 7 Ιανουαρίου 1431. Εκτός από Βίους αγίων και εορταστικούς λόγους συνέγραψε δογματικές πραγματείες για τις διαφορές μεταξύ Ορθοδόξων και Λατίνων.

Επιμ. Στ.Κ.