Blog

Άγιος Ιλαρίων ο Αθωνίτης, Η δράση του στις φυλακές, οι αντιδράσεις εναντίον του και η διαταγή εκτέλεσής του!

Συνέχεια από εδώ: https://agiatheodora.gr/o-agios-ilarion-prokalei-dimosios-ton-pasa-enopion-diethnous-akroatiriou/

Καθώς ο αγιορείτης ιερομόναχος, π. Ιλαρίων έφευγε από την Θεσσαλονίκη για το Άγιον Όρος, άκουσε κάποιον να του φωνάζει «πάτερ, πάτερ» και ένα χέρι πρόβαλε από κάποιο παράθυρο ενός κτιρίου. Κάποιος τον καλούσε να πάει προς τα εκεί. Επρόκειτο για ένα κτίριο το οποίο ήταν φυλακή και στην οποίαν βρίσκονταν κοινοί εγκληματίες, αλλά και αγιορείτες μοναχοί οι οποίοι φυλακίστηκαν λόγω της συμμετοχής τους στην ελληνική επανάσταση. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως όλα αυτά γίνονται ένα χρόνο μετά την έναρξή της.

Αυτός, λοιπόν, ο οποίος κάλεσε τον γέροντα του έδωσε ένα μπουκάλι και του ζήτησε να του το γεμίσει νερό. Όταν επέστρεψε το μπουκάλι γεμάτο, τότε και άλλοι φυλακισμένοι του ζήτησαν να τους γεμίσει και τα δικά τους. Πράγμα που δεν αρνήθηκε, ενώ στην συνέχεια όταν πληροφορήθηκε πως ανάμεσα στους κοινούς εγκληματίες βρίσκονταν και αγιορείτες πατέρες προθυμοποιήθηκε να μείνει στην πόλη για να διακονεί τους φυλακισμένους. Χωρίς, βεβαίως, να ξεχωρίζει την εθνικότητα ή την θρησκεία του καθενός.

Όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα ο π. Ιλαρίων σκέφτηκε πως ο Θεός ήθελε να διακονήσει τους φυλακισμένους δούλους Του και γι’ αυτό δεν επέτρεψε να μαρτυρήσει. Έτσι «επιφορτίστηκε» με ιδιαίτερη χαρά το διακόνημα αυτό. Άλλωστε, «εν φυλακή ήμην, και ήλθετε προς με».

Ο άγιος δεν δίστασε ούτε αυτήν την φορά! Γνώριζε πολύ καλά πόσο επικίνδυνη ήταν η ανάληψη του καθήκοντος αυτού. Όπως θα θυμάστε οι αμπχάζιοι «σωτήρες» του τον προειδοποίησαν πως έπρεπε να φύγει για τον Άθωνα και να μην τον ξαναδούν στην πόλη.

Ο π. Ιλαρίων, όμως, δεν κινδύνευε μόνον από την ανώτατη αρχή που ήταν ο πασάς ή από άλλες επίσημες αρχές της πόλης και αξιωματούχους, αλλά και από κάθε ένοπλο ή από οποιονδήποτε δεν του άρεσαν αυτά τα οποία έλεγε ή έκανε. Αυτό είδαμε και κατά την επίθεση που δέχτηκε στο σπίτι της οικογένειας Σπανδωνή ο οποίος τον φιλοξενούσε.

Έτσι, πλέον, καθημερινώς ο γέροντας μπαινόβγαινε στην φυλακή φέρνοντας στους εγκλείστους, ψωμί, νερό και λοιπά τρόφιμα, εκπληρώνοντας τις επιθυμίες τους. Για τον λόγο αυτό δεν άργησε να έλθει και η στιγμή για την οποία ευχόταν όλο το προηγούμενο διάστημα και ήταν πάντα έτοιμος και αυτοπροσφερόμενος.

 

Τούρκος δεσμοφύλακας εξοργίζεται από την προσφορά του Αγίου Ιλαρίωνα και αποφασίζει να τον αποκεφαλίσει

Ξαφνικά, λοιπόν, στήθηκε μια θορυβώδης σκηνή μαρτυρίου εν μέσω της φυλακής και των κρατουμένων της.

Βλέποντας κάποιος φύλακας όλο αυτό το πήγαινε έλα του γέροντα και την φροντίδα του προς τους εγκλείστους αγανάκτησε και αποφάσισε να τον σκοτώσει επί τόπου. Χωρίς δίκη, χωρίς να πάρει εντολήν από κανέναν! Εξάλλου, δεν θα έδινε λόγο σε κανέναν! Ένας… γκιαούρης λιγότερος.

Αυτή ήταν η λεγόμενη τουρκική… ανεκτικότητα, όπως θέλουν να πιστεύουν ορισμένοι σήμερα την οποία μάλιστα διαφημίζουν!

Ένας άλλος, όμως, φύλακας που βρισκόταν εκεί, αλλά κοιμόταν, όταν άκουσε την φασαρία ξύπνησε και επενέβη, λέγοντας στον εξαγριωμένο φύλακα:

– Μην τον ακουμπήσεις! Η υπηρεσία μας είναι να τους φυλάμε. Δεν μας έχουν δώσει εντολή να τους αφήσουμε να πεθάνουν. Και, αφού θέλει να τους φροντίζει αυτός, άσε τον να τους υπηρετεί!

Έτσι, για έξι μήνες ο γέροντας Ιλαρίων διακονούσε τους φυλακισμένους Έλληνες και Τούρκους και πάσης άλλης φυλής, ενώ δεν έχανε ευκαιρία να διακινδυνεύει και την ζωή του με αυτήν την μεγάλη του προσφορά.

Αυτό το παραδέχτηκαν και οι ίδιοι οι Τούρκοι, αφού το είδαν μπροστά στα μάτιά τους, αφού έζησαν οι ίδιοι τις ευεργεσίες του!

 

Παράτολμη προσπάθεια του αγίου Ιλαρίωνα να βοηθήσει έναν Έλληνα και έναν Τούρκο καταδικασμένους σε θάνατο!

Σε ένα ιδιαίτερο μέρος της φυλακής βρίσκονταν ένας Ρωμηός και ένας Τούρκος φυλακισμένος τους οποίους είχαν κρεμασμένους από σχοινιά. Ο Τούρκος ήταν τραπεζίτης και ο αδίστακτος και βάναυσος εξωμότης διοικητής επιβουλευόταν τα χρήματά του. Γι’ αυτό αφού τον πέρασε από δίκη, άρχισε να τον βασανίζει για να αποσπάσει ένα μέρος από αυτά. Οι δύο αυτοί φυλακισμένοι που βρίσκονταν σε ιδιαίτερο θάλαμο, σε κάθε περίπτωση παραμικρής κίνησης των σωμάτων τους τα σχοινιά ταλαντεύονταν και έτσι τα σώματά τους πληγώνονταν και τους δημιουργούσαν δριμείς πόνους.

Επίσης δεν επιτρεπόταν να τους προσεγγίσει κανείς και, βεβαίως, ούτε να τους προσφέρει φαΐ ή νερό. Αυτοί ήταν, πράγματι, καταδικασμένοι να πεθάνουν διά λιμοκτονίας και για τον λόγο αυτό υπήρχε συνεχής επιτήρηση από ένοπλους φύλακες.

Μια μέρα που οι ταλαίπωροι αυτοί άνθρωποι αυτοί ήταν εκτεθειμένοι σε αφόρητη ζέστη και τον καυτό αέρα ο οποίος φυσούσε, ο π. Ιλαρίων είδε πως βασανίζονταν απάνθρωπα και αποφάσισε να βρει έναν τρόπο για να τους προσφέρει κάποια ανακούφιση.

Κάτι τέτοιο, όμως, έβαζε σε κίνδυνο την ίδιά του την ζωή του αλλά αυτό ήταν το τελευταίο που τον ενδιέφερε!

Γέμισε, λοιπόν, μια φιάλη με νερό και πήρε και δύο αχλάδια και περίμενε την κατάλληλη στιγμή για να τους πλησιάσει. Όταν οι δύο φρουροί αποκοιμήθηκαν αποχαυνωμένοι από τις καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν, ο π. Ιλαρίων πέρασε από το μικρό πέρασμα το οποίο υπήρχε ανάμεσά στους δύο φύλακες και πλησίασε τους καταδικασμένους σε θάνατο, φλερτάροντας και ο ίδιος με τον δικό του.

Οι λοιποί φυλακισμένοι έβλεπαν με κομμένη την ανάσα την προσπάθεια του ευεργέτη τους και αγωνιούσαν για την την εξέλιξη της. Ένιωθαν σίγουρα πως αυτήν την φορά δεν υπήρχε ελπίδα σωτηρίας γι’ αυτόν.

Όταν έφτασε κοντά τους τους έδωσε να πιουν νερό και να φάνε το αχλάδι.

Ο τραπεζίτης, ανακουφισμένος από την απροσδόκητη αυτή ευεργεσία και ιδιαίτερα από την αυτοθυσιαστική φιλοτιμία του γέροντα του είπε:

– Μακάρι ο Αλλάχ, να σε επιβραβεύσει για όσα έκανες, αλλά φύγε γρήγορα, για να μην σε κόψουν κομμάτια οι φρουροί.

Ο π. Ιλαρίων άρχισε τότε να απομακρύνεται προσεχτικά, αλλά δεν τα κατάφερε και τόσο καλά. Ξαφνικά ακούμπησε τον έναν από τους φύλακες και αμέσως ξύπνησαν και οι δύο.

Παραδόξως, όμως, ή μάλλον θαυματουργικώς, παρόλο που κατάλαβαν και οι δύο ένοπλοι φύλακες τι ακριβώς συνέβη δεν αντέδρασαν καθόλου και έμειναν επί τόπου αποχαυνωμένοι! Κύριος οίδε…

Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι η ενέργεια του γέροντα έσωσε την ζωή των δύο καταδίκων, ενώ λίγο αργότερα ένας συγγενής του τραπεζίτη επισκέφτηκε τον πασά και κατάφερε την απελευθέρωσή του.

Όλα αυτά, τα αποκάλυψε ο ίδιος ο τραπεζίτης ο οποίος έλεγε για τον γέροντα Ιλαρίωνα:

– Δείξτε μου τον, δώστε μου τον! Θα τον χρυσώσω και θα τον προσκυνώ ως σωτήρα μου!

 

Ο διοικητής της πόλης διατάζει τον δήμιο να εκτελέσει τον Άγιο Ιλαρίωνα

Λίγες μέρες μετά το γεγονός αυτό ο π. Ιλαρίων δέχτηκε πληροφορία από τον Θεό ότι πρέπει να επιστρέψει στο Άγιον Όρος. Οι φυλακισμένοι όταν το πληροφορήθηκαν στεναχωρήθηκαν πολύ. Θα έχαναν τον φροντιστή, τον υπηρέτη, τον αναπάντεχο ευεργέτη τους! Μια οσία ψυχή η οποία τους συγκίνησε κατάβαθα για την έγνοια που τους είχε και την ιδιαίτερη φροντίδα την οποία τους πρόσφερε όλους αυτούς τους μήνες, διακινδυνεύοντας, μάλιστα την ίδιά του την ζωή.

Φεύγοντας, όμως, ο άγιος για τον Άθωνα δεν τους εγκατέλειψε στο έλεος των Τούρκων δεσμοφυλάκων. Φρόντισε μέσω του Σπανδωνή να βρεθεί κάποιος άλλος άνθρωπος για να συνεχίσει το έργο του. Η θλίψη, όμως, των φυλακισμένων δεν μετριάστηκε και τόσο, αφού από τον όσιο εξερχόταν θεία χάρη η οποία τους ανακούφιζε εσωτερικά! Αυτό δύσκολο θα μπορούσε να τους προσφέρει κάποιος άλλος όσο ανθρώπινο φιλότιμο και και αν είχε!

Παρ’ όλα αυτά, οι κρατούμενοι στην φυλακή ένιωσαν ιδιαίτερη ικανοποίηση και πανηγύρισε ολόκληρη η ύπαρξή τους όταν έμαθαν πως την επόμενη μέρα που έφυγε ο π. Ιλαρίων για το Άγιον Όρος ο πασάς είχε δώσει εντολή στον δήμιο να τον αποκεφαλίσει!

Όμως Θεός τον ήθελε ζώντα και ανάμεσα στους ανθρώπους γιατί ήταν ένας γνήσιος δούλος Του και είχε πολλά να προσφέρει τόσο στην αγιορείτικη πολιτεία και τους μοναχούς της, αλλά και σε όσους κατέφευγαν σ’ αυτόν.

Όσο για το μαρτύριο που αγάπησε και πόθησε τόσο πολύ, το έζησε και στην οσιακή του ζωή με την έντονη και φιλότιμη άσκηση την οποία έκανε που μερικές φορές τον έφερε ακόμη και κοντά στον θάνατο.

Να έχουμε την ευχή του εκ Γεωργίας Οσίου Ιλαρίωνα του Αθωνίτη του οποίου το πέρασμα από την Θεσσαλονίκη ήταν ιδιαίτερα ευεργετικό για ανθρώπους που βρίσκονταν κάτω από δύσκολες και απάνθρωπες συνθήκες· και ο άγιος εξανθρώπισε, γιατί όχι και εξαγίασε την φυλακή και τους ανθρώπους οι οποίοι δέχτηκαν τις φροντίδες του που ήταν καρπός της φιλότιμης προσφοράς του αλλά και της οσιακής αίγλης που εξέπεμπε!

Την ίδια οσιακή αίγλη και χάρη σκορπίζει σε όλους και σήμερα, ιδιαίτερα, μάλιστα, σε όσους τον επικαλούνται στις δύσκολες στιγμές τους!

 

Στ.Κ.

 

Βιβλιογραφία
Κυρίως από το βιβλίο του Μοναχού Παϊσίου Νεοσκητιώτη, ο «Πύργος της αρετής, Βίος και παρακλητικός κανόνας του οσίου Ιλαρίωνος του Αθωνίτου», έκδοση Ιεράς Καλύβης Αγίου Ιωάννου Θεολόγου, Νέα Σκήτη Αγίου Όρους, 2005.