Blog

Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς: Τον θάνατο του σώματος ούτε τον έδωσε ούτε τον έκαμε ούτε παρήγγειλε να γίνει ο Θεός

Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς

Ομιλία 31*

Συνέχεια από εδώ: https://agiatheodora.gr/agios-grigorios-palamas-gia-poio-logo-o-kyrios-afou-eipe-makarioi-einai-oi-ptochoi-prosethese-to-pnevmati/?preview_id=10777&preview_nonce=daf880fb6e&post_format=standard&_thumbnail_id=9292&preview=true

11 Ας φροντίσωμε, αδελφοί, τέτοιοι πτωχοί να γίνωμε κι εμείς, για ν’ αποκτήσωμε βασιλεία ουράνια. Εάν δε δεν επιθυμούμε να γίνωμε τέτοιοι πτωχοί, ας γίνωμε τουλάχιστο διά της ελεημοσύνης και της μεταδόσεως από τα υπάρχοντά μας κοινωνοί των τοιούτων πτωχών.

Ας αποκτήσωμε φίλους [διά της φιλανθρωπίας] από τον Μαμωνά της αδικίας, δηλαδή από τα αγαθά που έχομε κατά περίσσεια, όσον καιρό είμαστε στην παρούσα ζωή, ώστε, όταν μεταστούμε από την εδώ ζωή, να μας δεχθούν εκείνοι στις αιώνιες μονές.

Βέβαια ήθελα τώρα, αδελφοί, να σας φανερώσω το νόημα και όλων των μακαρισμών που ακολουθούν στο ευαγγέλιο του Κυρίου· αλλά και ο παρών χρόνος δεν θα αρκέση και ο λόγος που έχει σχεδιασθή από μας στην αρχή απαιτεί τη συνέχεια· διότι εξαγγείλαμε την πρόθεσι να δείξωμε ότι ο Θεός δεν έκαμε τον θάνατο ούτε τα νοσήματα και τις ασθένειες, το εδείξαμε δε αυτό στην περίπτωσι του κατά την ψυχή θανάτου, του οποίου προηγουμένως κεντρί είναι η αμαρτία.

12 Πρέπει λοιπόν να αναζητήσωμε και να μάθωμε και περί του κατά το σώμα θανάτου, από πού έχει τη γένεσι· διότι και αυτόν τον θάνατο ο Θεός, αφού είναι αυτοζωή και πλήρως ζωή και αίτιος παντοειδούς ζωής, τόσο της έγχρονης όσο και της αιωνίας, και μάλιστα της αϊδίου και θεοειδούς – και τούτον λοιπόν τον θάνατο του σώματος ούτε τον έδωσε ούτε τον έκαμε ούτε παρήγγειλε να γίνη ο Θεός. 

Αν δε ούτε αυτόν τον θάνατο δεν τον έκαμε ο Θεός, ούτε των σωματικών νοσημάτων δεν είναι αυτός αίτιος, τότε από που έρχονται σ’ εμάς οι σωματικές αρρώστιες και ασθένειες; από όπου έρχεται και ο θάνατος του σώματος; Από που δε έρχεται ο θάνατος αυτός; 

Προσέχετε και θα καταλάβετε. 

Ο νοητός και αρχέκακος όφις, όταν στην αρχή αυτομόλησε προς την κακία, στερείται της αγαθής και αληθινής ζωής, αφού δικαίως απωθήθηκε από αυτήν, από την οποία μόλις είχε αποδράσει ο ίδιος, και γίνεται νεκρό πνεύμα, όχι κατ’ ουσία, διότι η νεκρότης δεν έχει ουσία, αλλά κατά την αποβολή της αληθινής ζωής. 

Αυτός δε, μη χορταίνοντας την προς την κακία ορμή, καθιστά τον εαυτό του και νεκροποιό πνεύμα, αφού, αλλοίμονο, με δόλο είλκυσε τον άνθρωπο προς κοινωνία της νεκρώσεώς του.

13 Αφού δε οι προπάτορες του γένους συμφώνησαν με τον Σατανά, παρά την γνώμη του κτίστου [του Θεού], κι’ εγυμνώθηκαν από την άνω αίγλη φωτεινών και ζωτικών ενδυμάτων, έγιναν, φευ, και αυτοί νεκροί κατά το πνεύμα, όπως ο Σατανάς. 

Επειδή δε ο Σατανάς δεν είναι μόνο πνεύμα νεκρό, αλλά και νεκροποιό εκείνων που τον εγγίζουν, ο καθένας δε από αυτή που μετέσχον της νεκρώσεως εκείνου είχε και σώμα, διά του οποίου και επερατώθηκε η νεκροποιός συμβουλή εκτελεσθείσα με πράξι, τα νεκρά πνεύματα που έγιναν και νεκροποιά μεταδίδουν τη νέκρωσι και στα σώματά τους, και θα διαλυόταν αμέσως επιστρέφοντας προς τη γη το ανθρώπινο σώμα, αν συγκρατούμενο από ανωτέρα πρόνοια και δύναμι δεν ανέμενε την απόφασι εκείνου που φέρει τα πάντα με λόγια μόνο. 

Αυτός, όπως είπαμε προηγουμένως, ανέβαλε και μετέθεσε την απόφασι περί του κατά σώμα θανάτου και, όταν την εξέφερε, κατά το βάθος της σοφίας και την υπερβολή της φιλανθρωπίας του την έμπρακτη εφαρμογή της απεταμίευσε για το μέλλον. 

Διότι δεν είπε προς τον Αδάμ ότι, «επειδή έφαγες από το ξύλο που σε διέταξα να μη φάγης», γύρισε εκεί από όπου εξήλθες, αλλά αφού επρόταξε πολλά που δηλώνουν το διάστημα της εδώ ζωής, έπειτα προσέθε σε, «διότι γη είσαι και στη γη θα μεταβής», χωρίς ούτε εδώ να προστάσση, αλλά προαναγγέλλοντας και επιτρέποντας και μη εμποδίζοντας αυτό που επρόκειτο να συμβή με δίκη. 

Βλέπετε ότι ούτε ο σωματικός θάνατος έρχεται από τον Θεό, αλλά από την αμαρτία και αυτός και από την ψυχή που διέπραξε την αμαρτία και από τον όφι που δολίως την άρπαξε προς την αμαρτία, Επομένως και τα σωματικά νοσήματα από την αμαρτία ευρήκαν το πέρασμα.

Συνεχίζεται

* Εκφωνήθηκε στη λιτανεία κατά την πρώτη Αυγούστου κατά την πρόοδο του Σταυρού, τελουμένη την 1η Αυγούστου κατ’ έτος.

Απόσπασμα από το βιβλίο, «Γρηγορίου Παλαμά έργα 10», των Πατερικών Εκδόσεων «Γρηγόριος ο Παλαμάς». Εισαγωγή, κείμενο, μετάφραση, σχόλια Παναγιώτης Χρήστου.

Επιμέλεια: Στ.Κ.