Blog

Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς: Στις ανάγκες και τις ασθένειες να προστρέχουμε προς τον Θεό και τους αγίους του και όχι στους μάγους

Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς

Ομιλία 31*

Συνέχεια από εδώ: https://agiatheodora.gr/agios-grigorios-palamas-ochi-mono-o-thanatos-alla-kai-ta-nosimata-kai-oi-arrosties-tou-somatos-eichan-archi-apo-tin-amartia/

16 Η φιλανθρωπία λοιπόν των θεοφόρων πατέρων, επειδή από τις τέσσαρες εποχές του έτους νοσηρά είναι η θερινή1, και από αυτήν περισσότερο αυτός ο Αύγουστος μήνας (διότι η ύλη μέσα μας, αφού υπερζεσταθή από την προηγηθείσα θέρμη και τα καύματα, ό,τι τύχη να εύρη από μέσα μας στοιχεία, ένα ή δύο, τα αναχέει προς ολόκληρο το σώμα κι’ έτσι, αχρειώνοντας τα άλλα στοιχεία που είναι μέσα μας, προξενεί τις νόσους)· η φιλανθρωπία των ιερών πατέρων λοιπόν, βλέποντας νοσηρό αυτόν τον καιρό, για να μας ανακουφίση τις ασθένειες, διέταξε να τελούμε τούτο το αγιασμένο ύδωρ του ραντισμού, έτσι ώστε αγιαζόμενοι με αυτό όσοι προσερχόμαστε με πίστι, να παραμένωμε ανώτεροι των από τα αμαρτήματα νοσημάτων που μας προσβάλλουν. 

Συγχρόνως δε μας διδάσκουν, αν συμβή σε κάποιον νόσος, να μη τρέχη προς επαοιδούς [αυτοί που θεραπεύουν ή μαγεύουν με ξόρκια,] και γόητες [μάγοι, γητευτές, απατώνες], αλλά προς τον Θεό, προς την πρεσβεία των αγίων του, προς τις για χάρι μας ικεσίες και δεήσεις και προσευχές των αφιερωμένων και διά βίου αφωσιωμένων σ’ αυτόν· διότι αυτοί που καταφεύγουν σ’ επωδές [ξόρκια] και γοητείες [μαγείες, δεισιδαιμονίες] αθετούν την ύπαρξι του Θεού, συντάσσονται με τους δαίμονες, θανατώνουν τις ψυχές των μερικές δε φορές τρυγούν απ’ αυτά και ανίατες ασθένειες και θάνατο. 

Διότι όταν κάποτε ο Οχοζίας, υιός του Αχαάβ, περιέπεσε σε ασθένεια, έστειλε κατά τη Γραφή προς τον θεό της Ακκαρών2, της οποίας οι κάτοικοι ήσαν ειδωλολάτρες επιδιδόμενοι σε επωδές και μαντείες· έστειλε λοιπόν ο υιός αυτός του βασιλέως Αχαάβ προς τους ειδωλολάτρες αυτούς να μάθη περί της ασθενείας του. 

Όταν όμως συνάντησε τους απεσταλμένους ο προφήτης Ηλιού τους λέγει· «επειδή τάχα δεν υπάρχει Θεός στον Ισραήλ, πηγαίνετε σεις να ζητήσετε θεό στον Βάαλ της Ακκαρών;  Τα εξής λέγει ο Κύριος· από την κλίνη επάνω στην οποία ανέβηκες δεν πρόκειται να κατεβης, αλλά θ’ αποθάνης οπωσδήποτε».

17 Βλέπετε ότι αυτοί που ζητούν να μάθουν ή να πάθουν κάτι από γόητες και μάντεις αρνούνται ότι υπάρχει ο Θεός σ’ εμάς και κερδίζουν από εκεί θάνατο, κυρίως μεν τον της ψυχής, μερικές φορές όμως και τον του σώματος; 

Εκείνος δε που στις ανάγκες και τις ασθένειες προστρέχει προς τον Θεό και τους αγίους του, εάν τον συμφέρη, και από τις σωματικές ανάγκες λύεται και από τα νοσήματα απαλλάσσεται, την δε ψυχική υγεία και την άφεσι των αμαρτημάτων επιτυγχάνει πάντοτε.

Πραγματικά έτσι λέγει και ο απόστολος και αδελφός του Χριστού· «ασθενεί κάποιος ανάμεσά σας; Ας προσκαλέση τους πρεσβυτέρους της Εκκλησίας και ας προσευχηθούν επάνω του, αλείφοντάς τον με έλαιο στο όνομα του Κυρίου· και η ευχή της πίστεως θα σώση τον άρρωστο και θα τον σηκώση ο Κύριος· κι’ αν έχη διαπράξει αμαρτίες, θα του συγχωρηθούν». 

Πρέπει δε και σεις να συνεργήτε στις ευχές για σας, διά της επιστροφής, διά της εξομολογήσεως, διά της ελεημοσύνης, διά των άλλων έργων της μετανοίας  «διότι έχει μεγάλη δύναμι η δέησις δικαίου, όταν ενεργήται».

18 Είθε όλοι εμείς, απαλλασσόμενοι από τα δεινά και της ψυχής και του σώματος, ζώντας τώρα με μετριοπάθεια, να διανύσωμε ανέτως το διάστημα της παρούσης ζωής· και αφού το διανύσωμε, να επιτύχωμε στον καιρό του και την αιώνια και μακάρια και άφθαρτη ζωή, την τελείως απαθή και αβλαβή, μέσα στον ίδιο τον Χριστό, τον ιατρό και Θεό των ψυχών και των σωμάτων μας· μαζί με τον οποίο δόξα πρέπει στον Πατέρα με το άγιο Πνεύμα, στους αιώνες. Γένοιτο.

1 Κυρίως λόγω της ελονοσίας που έκανε θραύσι και  κατά την αρχαιότητα και κατά τους μεσαίους χρόνους.

2 Η Ακαρών (Εκρόν) ήταν πόλις στο βόρεο άκρο της Φιλιστίας (Παλαιστίνης). Ήταν τόπο λατρείας του Βάαλ.

* Εκφωνήθηκε στη λιτανεία κατά την πρώτη Αυγούστου κατά την πρόοδο του Σταυρού, τελουμένη την 1η Αυγούστου κατ’ έτος.

Απόσπασμα από το βιβλίο, «Γρηγορίου Παλαμά έργα 10», των Πατερικών Εκδόσεων «Γρηγόριος ο Παλαμάς». Εισαγωγή, κείμενο, μετάφραση, σχόλια Παναγι ώτης Χρήστου.

Επιμέλεια: Στ.Κ.