Blog

Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, Διάλογος με τους Βογόμιλους και η διάσωση της συνοδείας του

Όταν δε επανήλθε από εκεί [από τον διάλογο με τους αιρετικούς Βογόμιλους] ενέβαλε στους παροικούντας το Παπίκιο Όρος* μοναστάς όχι μικρό θαυμασμό, που κατώρθωσε να διαφύγη από τα χέρια και τις επιβολές εκείνων των θηρίων, τα οποία ήσαν τόσο πολλά και μεγάλα θαυμασμό επίσης που μόνος αυτός όχι μόνο αντέσχε στο πείσμα και στην τόση φλυαρία της αιρέσεως, αλλά και λαμπρώς ενίκησε και, ενδυναμούμενος από την χάρι του Χριστού, κατετρόπωσε εκείνους, οι οποίοι πολλές φορές, φανερά η κρυφά, εφόνευαν τους αντιλέγοντας σ’ αυτούς. 

Τούτο λοιπόν επιχειρώντας και κατ’ αυτού και του αδελφού του λαθραίως, αποδείχθηκαν λύκος που χάσκει ματαίως, διότι το θείο χέρι κι’ η θεία δύναμις υπερασπίζεται αοράτως τους ιδικούς της.

Πραγματικά, όταν ήσαν ακόμη πλησίον των βαρβάρων και ο Γρηγόριος συζητούσε, όπως είπα προηγουμένως, μόλις ανεχώρησαν προς το κατάλυμά τους μετά την διάλυσι της συγκεντρώσεως, οι πλάνοι και αιμοχαρείς εκείνοι εφάνηκαν να στέλλουν στους συντρόφους του Γρηγορίου μερικά φαγώσιμα για τροφή στο τραπέζι. 

Αυτά όμως έκρυβαν μέσα τους θάνατο, πράγμα που δεν διέφυγε την προσοχή του Γρηγορίου, ο οποίος, αντιληφθείς με τον φωτισμό του θείου Πνεύματος την κρυφή κακουργία, παρήγγειλε να μη εγγίση κανείς τίποτα από αυτά. 

Αφού δε αυτό έγινε σύμφωνα με την γνώμη εκείνου, όταν κάποιος από τους συντρόφους ηθέλησε να κάμη δοκιμή του πράγματος κι’ έρριψε από εκείνον τον άρτο στα σκυλιά εμπρός στη θύρα, ένα σκυλάκι τον έφαγε κι’ ευθύς ευρέθηκε νεκρό. Τότε αποδείχθηκε και σ’ όλους τους άλλους η διορατικότης του ανδρός κι’ ευλόγως εμπόδισε όλους τους συντρόφους να φάγουν, αφού η τράπεζα των δολοφόνων ήταν γεμάτη δηλητήρια και θάνατο.

Αφού διεπίστωσαν αυτά τα πράγματα οι θεοφιλείς εκείνοι άνδρες, ηύξησαν περισσότερο τον προηγούμενο θαυμασμό κι’ έμειναν περισσότερο έκθαμβοι εμπρός στον Γρηγόριο** τώρα. 

Γι’ αυτό μεταχειρίσθηκαν το παν, έργα και λόγια και κάθε δυνατό μέσο, για να κρατήσουν τον άνθρωπο πλησίον τους, ώστε ν’ απολαύουν διαπαντός την σοφία και αρετή εκείνου. 

Αλλά τούτο ήταν για εκείνον ξένο προς τον προορισμό του και σχεδόν αδύνατο πλέον, διότι, όπως μόλις προ ολίγου είπα, απέβλεπε από πολύν καιρό προς τον κάλλιστο Άθωνα και τα χαρίσματά του.

* Μοναστικό κέντρο μεταξύ Μακεδονίας και Θράκης.

** Ο Άγιος Γρηγόριος ήταν περίπου εικοσιενός χρονών.

Από το βιβλίο «Φιλοθέου Κοκκίνου, Βίος Γρηγορίου Παλαμά», των Πατερικών Εκδόσεων «Γρηγόριος ο Παλαμάς». Εισαγωγή, κείμενο, μετάφραση, σχόλια Παναγιώτης Χρήστου.

Επιμέλεια: Στ.Κ.