Blog

Όταν ο Άγιος Αλέξανδρος ο δερβίσης εξόργιζε τους μωαμεθανούς…

Αλέξανδρος ο Άγιος Νεομάρτυς κατήγετο εκ της μεγαλουπόλεως Θεσσαλονίκης, οι δε γονείς του κατώκουν εις το Μοναστήριον της Λαοδηγίας, το καλούμενον Λαγωδιανήν [σημερινός ναός της Παναγίας Λαοδηγήτριας στην άνω πόλη].

Επειδή δε, ότε ήτο νέος, έτυχε να είναι ωραίος κατά την όψιν, δεν ήτο δυνατόν να μη πέση εις πειρασμόν, κατά την τυραννικήν συνήθειαν, την οποίαν είχον εις την πόλιν ταύτην οι Αγαρηνοί. Όθεν οι γονείς του, διά να σώσουν αυτόν από της βίας εκείνου, όστις επεβουλεύετο την σωφροσύνην του, ηναγκάσθησαν, ως η μήτηρ αυτού μαρτυρεί, να φυγαδεύσουν αυτόν εις την Σμύρνην, ως εις τόπον ασφαλέστερον.

Αλλ’ έφυγεν όφιν και έπεσεν εις δράκοντα. Απέφυγε τον μικρόν κίνδυνον της σωφροσύνης και εκεί ερρίφθη εις τον κρημνόν της απωλείας.

Και η διά της βίας η δι’ απάτης εξώμοσε την πάτριον θρησκείαν και ετούρκευσε.

Λέγουσι δε, ότι εις αγάν Τούρκον ειργάσθη και εκείνος διά δόλου επαγίδευσε την απλήν αυτού ψυχήν, φευ! εις την ασέβειαν.

Μετ’ ολίγον δε έφυγε από τον αγάν εκείνον και περιπλανώμενος έφθασεν εις την Μέκκαν, εκεί όπου ευρίσκεται ο τάφος του Μωάμεθ, καθώς αυτός ο ίδιος αργότερον ωμολόγησεν ενώπιον του κριτού, καταφρονών και εμπαίζων την μιαράν αυτού θρησκείαν.

Από τότε λοιπόν περιήρχετο πόλεις και χώρας με το σχήμα των δερβίσηδων. Αλλά, καθώς φαίνεται, ο ευλογημένος ουδόλως εβάρυνε την συνείδησίν του, ουδέ εθόλωσε περισσότερον την ψυχήν του με άλλας κακάς πράξεις και ησθάνετο ζωντανόν τον έλεγχον της αγίας συνειδήσεως, η δε διάνοιά του από πολλού ήρχισε να κυοφορή το Μαρτύριον, διά να εξαλείψη με το αίμά του την ανομίαν του.

Όθεν περιεπάτει με πολλήν συστολήν και σεμνότητα και σχεδόν εγνωρίζετο, ότι ήτο σύννους και μάλιστα υπεκρίνετο ότι είναι τρελλός και, ως τοιούτος, ελάλει πολλά κατά των Αγαρηνών, ελέγχων αυτούς πικρώς διά τας πολλάς των αδικίας και παρανομίας, λέγων ότι κατατυραννούσι τον πτωχόν δούλον, τον οποίον ο Θεός υπέταξεν εις αυτούς διά να τον κυβερνούν και όχι διά να τον κατεξευτελίζουν, χωρίς να συλλογίζωνται ότι όλοι οι άνθρωποι είναι πλάσματα του ενός Θεού.

Και ταύτα μεν συνηθίζουν να λέγουν και άλλοι δερβίσηδες, αλλ’ ο Άγιος Νεομάρτυς Αλέξανδρος έλεγεν ακόμη περισσότερα και με τόλμην παράδοξον και ασυνήθιστον, τόσον ώστε λόγω της δριμύτητος του ελέγχου πολλάκις ωργίζοντο κατ’ αυτού.

Απόσπασμα από τον   «Μέγα Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας», μήνας Μάιος, τόμος ε´.

Επιμέλεια: Στ.Κ.