Blog

Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς: Το ευαγγέλιο δεν στηρίζεται σε «επιπόλαιους» λόγους της ανθρώπινης σοφίας, αλλά στην «φανέρωση» της δύναμης του Θεού!

Απόσπασμα από το βιβλίο του Αρχιμ. Ιουστίνου Πόποβιτς (νυν Οσίου Ιου

«Α’ προς Θεσσαλονικείς επιστολή Παύλου»

Κεφάλαιο Α’

(1, 1-10)

1.5. «ὅτι τὸ εὐαγγέλιον ἡμῶν οὐκ ἐγενήθη εἰς ὑμᾶς ἐν λόγῳ μόνον, ἀλλά καί ἐν δυνάμει καί ἐν Πνεύματι ῾Αγίῳ και ἐν πληροφορίᾳ πολλῇ, καθώς οἴδατε οἷοι ἐγενήθημεν ἐν ὑμῖν δι᾽ ὑμᾶς».

Το ευαγγέλιο του Χριστού, σαν «βιβλίο» και μόνο, δεν θα μπορούσε να «εκτελέσει» την σωτηρία του κόσμου, αλλά ούτε και θα τολμούσε να ονομαστεί ευαγγέλιο. Αυτό είναι ευαγγέλιο μόνο διά του Θεανθρώπου Χριστού, του Σωτήρα του κόσμου γιατί μόνο ο Σωτήρας σώζει, με την Θεανθρώπινη προσωπικότητά Του και την ένθεη δύναμή Του.

Αυτό είναι ευαγγέλιο μόνο όταν και όσο κάθε λέξη του περικλείει μέσα της αυτή την θεανθρώπινη και σωτηριώδη δύναμη του Σωτήρος.

Αλλά καμιά ανθρώπινη λέξη δεν μπορεί να «ορίσει» και να εκφράσει τον Θεάνθρωπο Κύριο, με τις δικές του άπειρες, ένθεες τελειότητες και ατελευτότητες!

Γι’ αυτό όλη την αλήθεια περί αυτού, την είπε πρώτος ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος και ευαγγελιστής, όταν το β’ κεφάλαιο, του θαυμαστού και αξεπέραστου κατά την «Θεοεντρυφότητα» ευαγγελίου του, το τελειώνει με τα εξής λόγια, περί του Κυρίου Ιησού Χριστού «και ότι ου χρείαν είχεν ίνα τις μαρτυρήση περί του ανθρώπου˙ αυτός γαρ εγίνωσκε τι ην εν τω ανθρώπω» (Ιω. 2, 25).

Τι είναι το ευαγγέλιο του Χριστού; Είναι ο ίδιος ο Θεάνθρωπος Χριστός, με τον ολοκληρωτικό, θεανθρώπινο αγώνα της σωτηρίας, «διδαγμένον» διαμέσου των «λόγων» του ευαγγελίου. Και αυτοί οι «λόγοι» σώζουν μόνο, όταν είναι «πλήρως συνδεδεμένοι» με την θεανθρώπινη δύναμη του Χριστού, η οποία και επιτελεί την σωτηρία σε αυτούς, οι οποίοι πιστεύουν σε Αυτόν.

Και όταν «αυτοί οι λόγοι», στερούνται αυτής της Θεανθρώπινης δύναμης του Χριστού, δεν σώζουν, δεν οδηγούν στην σωτηρία.

Γι’ αυτό, το ευαγγέλιο δεν στηρίζεται σε «επιπόλαιους» λόγους της ανθρώπινης σοφίας, αλλά στην «φανέρωση» της δύναμης του Θεού (Α’ Κορ. 2, 4-5). Δεν είναι μόνον αυτό. Για την σωτηρία του ανθρώπινου πνεύματος, από κάθε τι το αμαρτωλό, το θνητό, το διαβολικό, απαραίτητο είναι το Πνεύμα το Άγιο, που Όλο πρέπει να συνενωθεί με το ανθρώπινο πνεύμα

Γιατί μόνο το Πανάγιο Πνεύμα, με την αγιότητά Του, εξαγιάζει τον άνθρωπο, εξαλείφοντας από αυτόν, ό,τι είναι μη καλό, ό,τι είναι κακό, μη άγιο, ακάθαρτο, μολυσμένο, αμαρτωλό, δαιμονικό και «εναγιάζοντας» όλη του την ψυχή, όλη του την καρδιά, όλη του την συνείδηση, όλο του το σώμα, όλο του το θέλημα.

Τίποτε πιο λυπηρό για το Άγιο Πνεύμα, από την αμαρτία, όταν βασιλεύει μέσα στον άνθρωπο.

Γιατί ο άνθρωπος, είναι δημιουργημένος «πνευματοειδής», για να είναι κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος.

Και καθίσταται ο άνθρωπος τέτοιο κατοικητήριο, μόνο διά της πίστεως στον Κύριο Ιησού Χριστό, και ένεκα αυτού ο Σωτήρας του δίνει το Πνεύμα Του το Άγιο, με όλες Του τις πανάγιες και «παναγιοποιούσες» δυνάμεις, οι οποίες σώζουν από κάθε αμαρτία, από κάθε τι το αμαρτωλό.

Με το ευαγγέλιό Του ο θαυμαστός Κύριος, μόνο αυτό επιθυμεί: να δίνει, εξ’ αιτίας της πίστης μας, τις ένθεες δυνάμεις του Αγίου Πνεύματος, που οικοδομούν σε μας «νέα όντα», «όμοια» στον Κύριο Ιησού Χριστό και το Άγιο Πνεύμα, διά της καθαρότητάς Του, της αγιότητάς Του, της δικαιότητάς του.

Όπως με την αμαρτία «κατέστημεν οθνείοι», ξένοι στον Θεό, έτσι και με την σωτηρία «καθιστάμεθα» δικοί Του. Όπως σε μας, εξαιτίας της αμαρτωλότητάς μας, το «παν» του Θεού «κατέστη ξένο», έτσι και διαμέσου της ενανθρώπησης του Κυρίου Ιησού Χριστού, το «παν» του Θεού κατέστη δικό μας˙ και η αιώνια αλήθεια και η αιώνια δικαιοσύνη και η αιώνια αγάπη και η αιώνια ζωή και η αιώνια μακαριότης!

Γι’ αυτό και το ευαγγέλιο, το οποίο είναι «κατά πάντα και διά πάντα» Θεανθρώπινο, καθίσταται δικό μας, μέσω της φιλανθρωπίας Του και μέσω της Χριστοαγάπης μας. 

Λοιπόν, ο άγιος χριστοφόρος Απόστολος Παύλος, ευαγγελίζεται στους Θεσσαλονικείς «ότι το ευαγγέλιον ημών ουκ εγενήθη εις υμάς εν λόγω μόνον, αλλά και εν δυνάμει και εν Πνεύματι Αγίω» (Α’ Θεσ. 1, 5).

Με την αναντικατάστατη πίστη του και την ολόκαρδη χριστοαγάπη του, ο Απ. Παύλος, όλος κατέστη του Χριστού και το «παν» του Χριστού, κατέστη πλήρως δικό του τόσο δικό του, ώστε πλέον δεν αισθάνεται τον «εαυτό του» στον «εαυτό του», αλλά στον Κύριο Ιησού Χριστό και πλέον δεν ζει αυτός ο ίδιος στον εαυτό του, αλλά σε αυτόν ζει Αυτός, ΟΛΟΣ ο Κύριος Ιησούς Χριστός. «Χριστώ συνεσταύρωμαι˙ ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός…» (Γαλ. 2, 20).

Έτσι και το ευαγγέλιο του Σωτήρα, με την θαυμασιότητά του, την θεανθρωπότητά του και την θαυματουργικότητά του, κατέστη δικό του, διαχύθηκε και συγχωνεύτηκε πλήρως μαζί του.

Λοιπόν, ό,τι είναι τώρα δικό του, είναι πλήρες, «παν – πλήρες» από το ίδιο το ευαγγέλιο˙ από την αλήθεια του ευαγγελίου, την δικαιοσύνη του ευαγγελίου, την αιωνιότητα του ευαγγελίου, την δύναμη του ευαγγελίου. Γι’ αυτό τίποτε άλλο δεν αισθάνεται εκτός από το ευαγγέλιο και τίποτε άλλο δεν θέλει εκτός από αυτό.

Η φλόγα της πίστης του στον Χριστό και η φλόγα της «ασύνορης» χριστοαγάπης του, ανάβει «πυρκαγιά» στην καρδιά του, η οποία πάλλεται από την διδασκαλία του για το ευαγγέλιο του Χριστού. 

Και σκοπός του είναι με την φλόγα αυτή, να «αναφλέξει» τις ψυχές μας για το ευαγγέλιο του Θεανθρώπου, να το κάνει δικό μας. Για να μπορούμε, όταν γίνει δικό μας, να βλέπουμε μέσα σ’ αυτό τον εαυτό μας, τον ορθό εαυτό μας, την θεοειδή και θεοεπιθυμούσα φύση μας.

Και το κάνει δικό μας με το χερουβικό του ζήλο, όλος σε κάθε του λόγο, όλος σε κάθε του αναπνοή.

Όλος χριστοεπιθυμών, όλος ουρανοεπιθυμών, όλος φιλάνθρωπος. 

Αυτός είναι τόσο «πεπεισμένος» στην αλήθεια του ευαγγελίου, στην δικαιοσύνη του ευαγγελίου, στην σωτηρία του ευαγγελίου, στην αιωνιότητα του ευαγγελίου, ώστε με πλήρη πεποίθηση και εμπιστοσύνη, από κάθε λόγο του να εκπέμπεται ηλιακή ακτινοβολία. Απλά σε κάθε λέξη του, διαφαίνεται η καθαρότητα στο παν σωτηριώδες μήνυμα του ευαγγελίου του Χριστού.

Αυτή την διαπίστωση θα κάνετε, αν ερευνήσετε όλη την ψυχή του Παύλου, όλη την συνείδησή του, όλο του το είναι, κάθε λόγο του ευαγγελίου του. Ναι, του ευαγγελίου του. 

Γιατί, με την πίστη του, με την αγάπη του, με την προσευχή του, με τη νηστεία του, με τον ζήλο του, τόσο έκανε δικό του το ευαγγέλιο του Σωτήρα, ώστε να μη υπάρχει διαφορά μεταξύ αυτού και του ευαγγελίου του Χριστού.

Και δεν μπορεί να υπάρχει κάτι τέτοιο, γιατί αυτός «διά της χάριτος», πλήρως συνένωσε τον εαυτό του με τον θαυμαστό Κύριο και δημιουργό του Ευαγγελίου, τον Σωτήρα μας Ιησού Χριστό. Ο Απόστολος Παύλος «διά της χάριτος», συνένωσε πλήρως τον εαυτό του με τον θαυμαστό Κύριο και δημιουργό του Ευαγγελίου, τον Σωτήρα μας Ιησού Χριστό.

Επιμέλεια: Στ.Κ.