Blog

Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς: Ο άνθρωπος διαβιώνοντας τις ευαγγελικές θεανθρώπινες αλήθειες, αυξάνει από δύναμη σε δύναμη, μεταμορφώνεται από άνθρωπο σε Θεάνθρωπο «κατά χάριν»!

Απόσπασμα από το βιβλίο του Αρχιμ. Ιουστίνου Πόποβιτς (νυν Οσίου Ιου

«Α’ προς Θεσσαλονικείς επιστολή Παύλου»

Κεφάλαιο Α’

(1, 1-10)

1,6. «καί ὑμεῖς μιμηταί ἡμῶν ἐγενήθητε καί τοῦ Κυρίου δεξάμενοι τόν λόγον ἐν θλίψει πολλῇ μετά χαρᾶς Πνεύματος ῾Αγίου».

Αισθανθήκατε πραγματικά, ότι το ευαγγέλιό μας είναι μοναδική ευαγγελία, είναι αιώνια και άφθαρτη ευαγγελία για το ανθρώπινο ον, σε όλους τους ανθρώπινους κόσμους μας.

Και αυτό το αισθανθήκατε με την θαυματουργική δύναμη του Θεανθρώπου Χριστού και με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος˙ και με την δική μας δυνατή πεποίθηση και εμπιστοσύνη, εσείς «κατέστητε» δικοί μας μιμητές και του Κυρίου, «μιμηταί ημών και του Κυρίου».

Και πώς «κατέστητε» έτσι; Όπως και εμείς: Διά του Αγίου Πνεύματος, διά των ενθέων αγίων δυνάμεών Του, διά των ιερών μυστηρίων και των αγίων αρετών.

Εμείς είμαστε όπως και σεις, από το ίδιο «χώμα», την ίδια ανθρώπινη φύση, την γήινη και χοϊκή είμαστε ακόμη ίδιοι και κατά την θεοειδότητα της ψυχής, την ουράνια και ένθεη.

Το «είναι» μας, αυτή η ίδια ύπαρξή μας, εκτείνεται σε δύο κόσμους: στον ουράνιο και στον επίγειο.

Εμείς γι’ αυτό και μπορούμε να καταστούμε «μιμηταί» του ενσαρκωμένου Κυρίου, επειδή η θεοειδής φύση της ψυχής μας, έλκεται, «εφελκύεται» προς Αυτόν, από τον Οποίο οδηγείται και από τον Οποίο «έλκει» την καταγωγή.

Και ακόμη: Επειδή ο Κύριος «κατέστη» άνθρωπος, μας έδωσε όλες Του τις ένθεες δυνάμεις, για να «κορεσθούμε» από κάθε «πλήρωμα της Θεότητος», που βρίσκεται, που κατοικεί σε Αυτόν.

Φυσικό είναι, η θεοειδής ψυχή μας, λόγω καταγωγής της, να γίνει «μιμήτρια» του Ενσαρκωμένου Κυρίου Ιησού Χριστού!

Και αυτό σημαίνει: Να ζει με την δική Του αιώνια ένθεη δικαιοσύνη, με την δική Του αιώνια ένθεη αλήθεια, με την αιώνια ένθεη αγάπη, με την αιώνια ένθεη ζωή.

Έτσι θα μπορέσει ο άνθρωπος, θα μπορέσει ο Χριστιανός να φτάσει, διά του Θεού, στον ορισμένο σκοπό της ζωής και υπάρξεώς του: την Θεο – ομοίωση, την Θεο – τελείωση.

Δηλαδή θα μπορέσει να καταστεί άνθρωπος «τέλειος εν Χριστώ» (Κολ. 1, 28), θα μπορέσει να φθάσει «εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού» (Εφεσ. 4, 13).

Όλο το ευαγγέλιο του Σωτήρα, δεν είναι τίποτε άλλο από την κλήση, για μίμηση του ενανθρωπήσαντος Θεού και Κυρίου: στην διαβίωση Αυτού και όλων των αληθειών Του και της ολόπλευρης Θεανθρώπινης ζωής Του (Κολ. 1, 10, Φιλ. 1, 27, Α’ Θεσ. 2, 12).

Γιατί ο χριστιανισμός είναι «μίμηση» του Θεού «εν σώματι», με την βοήθεια των θεοκεχαριτωμένων ιερών μυστηρίων και των αγίων αρετών.

Χριστιανισμός είναι «μίμηση» Χριστού «κατά πάντα και διά πάντα».

Είναι μίμηση του Θεανθρώπου και ποτέ του ανθρώπου.

Δεν είναι κάποια εξωτερική μίμηση, αλλά εσωτερική διαβίωση του Κυρίου Ιησού Χριστού, στην ολόπλευρη πληρότητα της Θεανθρώπινης προσωπικότητάς του, διαβίωση Αυτού, με την βοήθεια των Θεόσδοτων ιερών μυστηρίων και των αγίων αρετών.

Και αυτή η διαβίωση πρέπει να συντελείται με όλη την καρδιά, με όλη την ψυχή, με όλη την δύναμη, με όλη την διάνοια, με όλο το «είναι» του ανθρώπου.

Σ’ αυτή την μίμηση, την διαβίωση Χριστού, δεν υπάρχει τίποτε το μηχανικό, το επιφανειακό, το επιδερμικό, το υποκριτικό!

Εκεί, όλη η ουσία του ανθρώπινου όντος, βρίσκεται στην αγιότητα των ιερών μυστηρίων και των αγίων αρετών και ο άνθρωπος διαβιώνοντας τις ευαγγελικές θεανθρώπινες αλήθειες, αυξάνει από δύναμη σε δύναμη, μεταμορφώνεται από άνθρωπο σε Θεάνθρωπο «κατά χάριν».PavlosPavlos

Και ενώ μένει στα όρια της ανθρώπινης φύσης του (ο μιμητής του Χριστού), πιο πολύ, όλο και πιο πολύ, αδιάκοπα, τα «πληροί» όλα, με τις Θεανθρώπινες δυνάμεις του Χριστού, με την ένθεη αλήθεια Του, την ένθεη δικαιοσύνη και αγάπη Του, με την αιώνια ζωή και αθανασία.

Και έτσι, χωρίς τέλος, χωρίς τελικά όρια, προχωρεί, έχοντας πάντα «ενώπιόν του», σαν αιώνιο πρότυπο, τον θαυμαστό Κύριο και Θεό, τον Σωτήρα μας Θεάνθρωπο Χριστό. Σε Αυτόν είναι δοσμένο το αιώνιο υπόδειγμα ζωής για μας τους ανθρώπους.

Αυτός είναι «Παρών» με όλο το πλήρωμα της Θεότητας Του, στο σώμα Του το ανθρώπινο, «ότι εν αυτώ και τοικεί παν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς» (Κολ. 2, 9).

Αυτός, κατά την ανθρώπινη φύση Του, είναι Δίκαιος, Τέλειος, «Ολόκληρος» άνθρωπος και κατά την Θεία Του φύση, είναι Δίκαιος, Τέλειος, «Ολόκληρος» Θεός. Και μεις οι χριστιανοί;

Εμείς είμαστε κατά την ανθρώπινη φύση μας σωστοί, δίκαιοι άνθρωποι, και κατά την θεϊκή (φύση μας) φτάνουμε σε ζωή αγιότητας «εν Αγίω Πνεύματι» διά των ιερών μυστηρίων και των αγίων αρετών του ευαγγελίου.

Εμείς δεν είμαστε «θεοί κατ’ ουσίαν», αλλά γινόμαστε «θεοί κατά χάριν». Σε αυτό ακριβώς βρίσκεται όλη η διαφορά και μάλιστα η άμετρη και ατέλευτη διαφορά μεταξύ «ημών» και του Θεανθρώπου Κυρίου Ιησού Χριστού.