Blog

Οσιομάρτυρας Κυπριανός ο Νέος: Εγώ ήλθα να φανερώσω σε σένα, και στους λοιπούς ομοπίστους σου, τους αγαρηνούς, το μέγα, και ολέθριον σκότος που έχετε στις φρένες σας…

Άγιος Κυπριανός ο οσιομάρτυς. Τοιχογραφία, Μονή Ξηροποτάμου, λιτή καθολικού, 1783. Ζωγράφοι: Αθανάσιος, Κωνσταντίνος και Ναούμ εκ Κορυτσάς. Φωτογραφία από Άγιοι του Άθω.

Η προκλητική εμφάνισή του στον Τούρκο δικαστή της Θεσσαλονίκης.

[…] μην υπομένοντας πλέον τον υπέρ Χριστού διακαή έρωτα, «πυρ γαρ ο Κύριος ήλθε βαλείν εις την γην», (τουτέστιν εις τας καρδίας των ανθρώπων) σηκώθηκε από το Άγιον Όρος, και πήγε εις την Θεσσαλονίκη, και αφού πήγε εκεί στον κριτή, άρχισε ο Άγιος να του λέει: 

Εγώ ήλθα να φανερώσω σε σένα, και στους λοιπούς ομοπίστους σου, τους αγαρηνούς, το μέγα, και ολέθριον σκότος που έχετε στις φρένες σας, και δεν μπορείτε να δείτε, και να καταλάβετε την αλήθεια. 

Γιατί βέβαια σκότος καταχθόνιον είναι η διδασκαλία του προφήτου σας, και φως κατά πάντα λαμπρότερον του ηλίου, είναι η διδασκαλία, και το ιερόν ευαγγέλιον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. 

Διότι, μία είναι η αληθινή πίστις, η των Χριστιανών· ήτις τον μεν Θεόν τρισυπόστατον γνωρίζει, τον δε σωτήρα Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν θεάνθρωπον ομολογεί, ήγουν [δηλαδή] τέλειον Θεόν κατά την θεότητα, και κατά την ανθρωπότητα τέλειον άνθρωπον, εν δύο φύσεσι [φύσεις], και εν μια υποστάσει γνωριζόμενον, όστις έγινε τέλος του νόμου και των προφητών.

Όθεν [Γι’ αυτό] εμάθαμε παρ’ αυτού του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού εμείς οι Χριστιανοί, ότι όποιος έλθει ύστερα απ’ αυτόν, και δεν φέρει τοιαύτην διδασκαλίαν να μην τον δεχόμεθα· είναι λοιπόν φανερόν, και ομολογούμενον σε όλους, ότι επειδή ο ιδικός σας Μωάμεθ ήλθε κατόπιν από τον Χριστόν, και δεν φέρει ταύτην την διδασκαλίαν, βέβαια είναι πλάνος, και απατεών, και δια τούτο ήλθεν εις τον Κόσμον, δια να πλανέση τους ανθρώπους· καθώς προεφήτευσεν ο Κύριος ημών εν τω ιερώ αυτού ευαγγελίω· λέγων· «Εγώ ήλθον εν τω ονόματι του Πατρός μου, και ουκ εδέξασθέ με, άλλος ελεύσεται εν τω ονόματι τω ιδίω, κακείνον λήψεσθε», οίτινες είστε εσείς οι Αγαρηνοί που δεχθήκατε τον Μωάμεθ, όστις ήλθε με διδασκαλίαν ιδικήν του, και σας επλάνησε.

Ο δε κριτής αυτά ακούσας, τον απέδιωξε λέγων, εις τους παρευρισκομένους εκεί· «Παράφρων είναι, και τρελός, και δεν πρέπει να τον ακούετε, ή να θυμώνεστε κατ’ αυτού». 

Και αυτά ειπών επρόσταξε τους υπηρέτας του, και τον έδειραν, και ούτω τον ιδίωξαν έξω της θύρας. 

Ιδών ουν [λοιπόν] ο θαυμάσιος, ότι δεν επέτυχε του ποθουμένου, λυπήθηκε με υπερβολή, και συλλογιζόταν πώς να κερδίσει το ζητούμενο.

Και εδώ πρέπει να σκεφτεί, και να θαυμάσει κανείς κατά αλήθειαν· διατί οι μεν θείοι απόστολοι, ως γράφει ο ιερός Λουκάς, επέστρεφαν εκ προσώπου του συνεδρίου χαίροντες, ότι αξιώθηκαν υπέρ του ονόματος του Κυρίου ατιμασθήναι, ήγουν ότι αξιώθηκαν να δαρθούν, και να διωχθούν· αυτοί έχαιραν, ότι τας υπέρ Χριστού ατιμίας ενόμιζον δια τιμάς, και ότι ενθυμήθηκαν τον λόγον του Κυρίου, οπού τους είπε· «Χαίρετε, και αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοις ουρανοίς».

Ούτος δε ο γενναίος του Χριστού αγωνιστής όλον το εναντίον, λυπάται· διατί διψούσε μεν τον υπέρ Χριστού θάνατον, υπέρ την δαυιτικήν έλαφον την ποθούσαν τας πηγάς των υδάτων, μην επιτυγχάνοντας δε αυτόν, λυπήθηκε και αδημονεί, και τρόπον τινά εφιλονείκει να υπερβεί και αυτούς τους αποστόλους κατά τον εις Χριστόν πόθον.

Είδες σε οίον [ποιον] ύψος ανεβάζει τον άνθρωπον η αρετή, και ο του Χριστού έρωτας; ώστε οπού το πάντων δεινότατον, και φευκτόν από όλους, τον θάνατον λέγω, να τον διψά, και να τον ξετρέχει [να τον αναζητά].

Και δικαίως· επειδή ο νικήσας την αμαρτίαν, ούτος ενίκησε και τον θάνατον· όθεν εις τον δίκαιον άνθρωπον, ο θάνατος δεν λογίζεται θάνατος, αλλά ανάπαυσις, και μετάβασις.

Διωχθείς λοιπόν ο μακάριος εκ του κριτηρίου, και μη τυχόν του ποθουμένου, βγήκε από την Θεσσαλονίκη, και τρέχει εις την βασιλεύουσαν πόλιν [στην Κωνσταντινούπολη] μιμούμενος την ασματικήν νύμφην, και λέγων και αυτός· «Αναστήσομαι και κυκλώσω εν τη πόλει εν ταις αγοραίς, και εν ταις πλατείαις, και ζητήσω ον ηγάπησεν η ψυχή μου· και πάλιν ‘εύροσάν με οι τηρούντες, οι κυκλούντες εν τη πύλη· ώρκισα υμάς θυγατέρας Ιερουσαλήμ, μη ευρήτε ον ηγάπησεν η ψυχή μου· ίδετε, ως μικρόν ότε παρήλθον απ’ αυτών, έως ου εύρω ον ηγάπησεν η ψυχή μου, εκράτησα αυτόν, και ουκ αφήκα αυτόν’· και τα εξής».

Απόσπασμα από το «Νέον Μαρτυρολόγιον».

Επιμέλεια Στ.Κ.

No Comments

Sorry, the comment form is closed at this time.