Blog

Όλα τα υπέταξε ο Κύριος Ιησούς Χριστός με την Ανάστασή Του. Και μεις με την πίστη μας ανεβαίνουμε στον Ουρανό και κατεβαίνουμε! 

Απόσπασμα από το βιβλίο του Αρχιμ. Ιουστίνου Πόποβιτς (νυν Οσίου Ιουστίνου)

«Α’ προς Θεσσαλονικείς επιστολή Παύλου»

Κεφάλαιο Α’

(1, 1-10)

Συνέχεια από εδώ: https://agiatheodora.gr/apostolos-pavlos-pros-thessalonikeis-i-eisodos-mas-anamesa-sas-prokalese-atheati-kai-protofani-epanastasi/

1,10. «καὶ ἀναμένειν τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐκ τῶν οὐρανῶν, ὃν ἤγειρεν ἐκ τῶν νεκρῶν, Ἰησοῦν τὸν ρυόμενον ἡμᾶς ἀπὸ τῆς ὀργῆς τῆς ἐρχομένης».

Η ευαγγελική «εν Χριστώ» ζωή σας, κατά πάντα είναι ατέρμονη και ατελεύτητη, γιατί εσείς ζείτε, από εδώ ήδη, σαν να είσθε μπροστά στο φοβερό κριτήριο!

Και αυτό αποτελεί πράγματι την σωστή χριστιανική ζωή: το να ζεις στην γη, αλλά αισθανόμενος πάντα τον εν εαυτό σου, ότι βρίσκεται, σαν να βρίσκεται, μπροστά στο φοβερό κριτήριο!

Κάθε σκέψη σας, εσείς οι χριστιανοί, την επεκτείνετε μέχρι το «φοβερό κριτήριο», την άγετε, την επιφέρετε, την διάγετε, την οδηγείτε και την μεταφέρετε απέναντι στον Αιώνιο, τον Πανορώντα, τον Παντεπόπτη, τον Παντογνώστη Θεό, Κύριο και Κριτή, ώστε Αυτός να διατιμήσει, να εκτιμήσει, να αξιολογήσει, αν αυτή κρίνεται άξια για την αιωνιότητά Του και το βασίλειό του, αν δηλαδή είναι Ένθεη, άγια, καθαρή!

Έτσι και κάθε λόγο σας, κάθε έργο σας και κάθε αίσθησή σας, να τα ελέγχετε με το μέτρο του φοβερού κριτηρίου και να αναρωτιέστε πάντα: γι’ αυτό το έργο μου, γι’ αυτόν τον λόγο μου, γι’ αυτό το αίσθημά μου, τι σκέπτεται ο Κύριος, ο ΓΛΥΚΟΣ αλλά συνάμα και ΦΟΒΕΡΟΣ κριτής, ώστε με απέχθεια, με αηδία και αποστροφή, να φεύγουμε από εκείνα στα οποία απαρέσκεται ο Κύριος.

Για τους χριστιανούς δεν υπάρχει μεσότοιχος, δεν υπάρχουν τείχη μεταξύ ουρανού και γης! 

Ούτε υπάρχουν απροσπέλαστες άβυσσοι και αγεφύρωτα βάθη! 

Όλα τα υπέταξε ο Κύριος Ιησούς Χριστός με την Ανάστασή Του. 

Και μεις με την πίστη μας ανεβαίνουμε στον Ουρανό και κατεβαίνουμε! 

Και με την προσευχή μας και με την αγάπη μας και με την ελεημοσύνη μας και με κάθε ευαγγελική αρετή ανεβαίνουμε στον Ουρανό, στον Αναστάντα Κύριο, και κατεβαίνουμε στην γη και ζούμε διά του Ουρανού, διά του Κυρίου Ιησού Χριστού, του Σώφρονα Σωτήρα μας και Πάνσοφου Κριτή μας, ο Οποίος μας απελευθερώνει από την «Οργή», η οποία θα έρθει, κατά την ημέρα του φοβερού κριτηρίου, σε όλους τους αμετανόητους, σε όλους τους ψεύτες, τους νεκρούς πνευματικά, σε όλους τους άπιστους και άφρονες, σε όλες τις τιποτένιες και μηδαμινές θεότητες.

Η Χριστιανική μας χαρά, η παν – χαρά είναι σε αυτό ότι εμείς με όλη μας την καρδιά ζούμε και πεθαίνουμε για τον «ΑΜΝΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ», ο οποίος σήκωσε τις αμαρτίες μας και δεν θα μας κρίνει όταν έρθει κατά την ημέρα του φοβερού κριτηρίου και δεν θα μας καταδικάσει, όπως θα κρίνει και θα καταδικάσει τον αμετανόητο κόσμο η οργή του Αρνίου.

Ω! Υπάρχει τίποτε πιο φοβερό από την οργή του Αρνίου; 

Τίποτε, τίποτε, τίποτε. 

Γιατί κανένας δεν ήταν πιο σώφρων, πιο φιλάνθρωπος και πιο αυτο – εθελούσιο – θυσιαζόμενος από Αυτόν τον ίδιο τον Αμνό του Θεού, τον Σωτήρα του κόσμου!

Επιμέλεια: Στ.Κ.