Blog

Ο Όσιος Σενούφιος ο Σημειοφόρος και η αποκάλυψη του θαυμαστού ψηφιδωτού της μονής Λατόμου

 

Κατά την ημέρα του Ευαγγελισμού στις 25 Μαρτίου η Εκκλησία μας τιμά, μεταξύ άλλων και τον Όσιο Σενούφιο τον Σημειοφόρο.

Ο Όσιος που έζησε τον 9ο αιώνας ήταν μοναχός στην Νιτρία της Αιγύπτου και έχει συνδεθεί με την θαυματουργική αποκάλυψη του περίφημου ψηφιδωτού της Μονής Λατόμου (του σημερινού ναού του Οσίου Δαυίδ) στην άνω πόλη της Θεσσαλονίκης.

Ο Όσιος Σενούφιος ήταν γνωστός για την μεγάλη άσκηση του και την παρρησία του στον Θεό στο περίφημο αυτό μοναστικό κέντρο της Αιγύπτου, όπου ασκήτευε.

Ο Όσιος, επειδή είχε απορία ποια μορφή θα έχει ο Χριστός κατά την δευτέρα παρουσία ζητούσε επίμονα από τον Θεό να του το αποκαλύψει.

Έτσι, ο Θεός τον πληροφόρησε σε όραμα, πως για να το μάθει αυτό, θα έπρεπε να ταξιδέψει στην Θεσσαλονίκη και να επισκεφτεί την Μονή Λατόμου.

Ο Όσιος Σενούφιος, λοιπόν, έφτασε με τα πόδια στην Θεσσαλονίκη, αντιμετωπίζοντας ποικίλες δυσκολίες κατά την διάρκεια του ταξειδιού του, αλλά οι μοναχοί της μονής δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν σ’ αυτό που τους ζητούσε.

Επίσης του είπαν πως κάτι τέτοιο που αναζητά δεν υπάρχει ούτε σε κάποιο άλλο μοναστήρι ούτε σε κάποια άλλη εκκλησία της πόλης.

Ο Όσιος, απογοητευμένος πίστεψε πως πλανήθηκε, δηλαδή πως το όραμα που είδε δεν ήταν από τον Θεό και γι’ αυτό, αφού έμεινε στην μονή για έξι μήνες γύρισε στην Νιτρία.

Εκεί, όμως, έλαβε θεία διαβεβαίωση πως πρέπει να επιστρέψει στην Θεσσαλονίκη και την Μονή Λατόμου, και πως εκεί επρόκειτο να κοιμηθεί.

Για δεύτερη φορά, λοιπόν, έφτασε ο Άγιος στην Θεσσαλονίκη και εγκαταστάθηκε σε ένα κελλί του μοναστηριού. Μια μέρα, ενώ βρισκόταν μόνος του μέσα στον ναό έγινε σεισμός και ο ναός σείστηκε εκ θεμελίων.

Και τότε αποκαλύφθηκε μία ψηφιδωτή σύνθεση με τον Χριστό στην μέση η οποία μέχρι εκείνη την στιγμή ήταν σκεπασμένη με δέρμα και λάσπη τα οποία κατέπεσαν λόγω του σεισμού.

Ο Όσιος Σενούφιος κατάλαβε, τότε, πως αυτό που αναζητούσε τόσο καιρό να μάθει του αποκαλύφθηκε και, αφού ευχαρίστησε τον Θεό παρέδωσε οσιακά το πνεύμα του.

Ο ενταφιασμός του έγινε μέσα στον ναό και συνοδεύτηκε από πλήθος θαυμάτων τα οποία συνεχίστηκαν.

Η ιστορία του ψηφιδωτού έχει σχέση με την Μάρτυρα Θεοδώρα, κόρη του Ρωμαίου βασιλιά Μαξιμιανού.

Η Αγία Θεοδώρα βαφτίστηκε από τον επίσκοπο της πόλης Αλέξανδρο  κρυφά από την οικόγενειά της και προφασιζόμενη ότι ήταν άρρωστη, έπεισε τους γονείς να της φτιάξουν ένα σπίτι με λουτρό στην άνω πόλη.

Αργότερα το λουτρό το έκανε τόπο προσευχής και ζήτησε από κάποιον ζωγράφο να της ζωγραφίσει την Παναγία. Όταν, όμως, ο ζωγράφος τέλειωνε το έργο είδε ξαφνικά μια διαφορετική ζωγραφιά στο σημείο εκείνο.

Επρόκειτο για την μορφή του Χριστού πάνω σε φωτεινή νεφέλη, ενώ στα τέσσερα άκρα υπήρχαν τα σύμβολα των Ευαγγελιστών: του ανθρώπου και του αετού (πάνω), και  του λιονταριού λέοντος και του βοός (κάτω).

Ο Χριστός κρατούσε με το αριστερό χέρι του ειλητάριο και το δεξί χέρι του ήταν στραμμένο προς τον ουρανό. Εκτός και εκατέρωθεν της νεφέλης βρίσκονταν έκθαμβοι οι προφήτες Ιεζεκιήλ και Αββακούμ.

Όταν έγινε γνωστό στην οικογένεια της Θεοδώρας ότι υπήρχε αυτή η τοιχογραφία στον χώρο της και ετοιμάζονταν να την καταστρέψουν, έδωσε οδηγίες να σκεπαστεί για να μην φαίνεται. Παρ’ όλα αυτά ο πατέρας της έδωσε εντολή να καεί ο τόπος προσευχής της κόρης του. Ο χώρος προσευχής όμως, διασώθηκε και η τοιχογραφία έμεινε για πολλούς αιώνες κρυμμένη μέχρι τον ερχομό του Οσίου Σενουφίου στην Θεσσαλονίκη και την θαυμαστή της αποκάλυψη.

Κείμενο: Στ.Κ.

Στοιχεία από το «Αγιολόγιον της Θεσσαλονίκης», α’ και β’ τόμος, του Αγιολογικού Κέντρου Μελετών της Ιεράς Μητρόπολης Θεσσαλονίκης. Έκδοση Ιεράς Μονής Αγίας Θεοδώρας Θεσσαλονίκης