Blog

Νεομάρτυρας, Άγιος Μάρκος ο εν Χίω, Η ψυχή του «διψούσε» το μαρτύριο!

Η μνήμη του τιμάται στις  5 Ιουνίου

Ο Άγιος Μάρκος ήταν παιδί ενός θεσσαλονικιού και μίας σμυρνιάς που κατοικούσαν στη Σμύρνη. 

Όταν ο Μάρκος μεγάλω νεομάρτυραςσε, έγινε έμπορος και παντρεύτηκε στη Χίο. 

Αργότερα μετά από παρακίνηση του αδελφού του, του ιερομονάχου Παϊσίου, εγκαταστάθηκε στο Κουσάντασι (Νέα Έφεσο) της Μικράς Ασίας. 

Εκεί ο Μάρκος δημιούργησε παράνομο δεσμό με κάποια Μαρία που είχε και ένα μικρό παιδί από προηγούμενο γάμο. Συνελήφθησαν, όμως, για το γεγονός αυτό και  όταν οδηγήθηκαν στο δικαστήριο κατηγορούμενοι για μοιχεία, για να γλυτώσουν την καταδίκη εξώμοσαν.

Μάλιστα το ζευγάρι «μπήκε» στο σπίτι του αγά, ο μεν Μάρκος σαν γιος του, η δε Μαρία ανάμεσα στις γυναίκες που είχε στο χαρέμι του. 

Επειδή ο Μάρκος είχε τύψεις συνειδήσεως, προσπάθησε να δει κάποιον πνευματικό, για να τον κατευθύνει. Ο ιερέας φοβήθηκε, αρχικά, αλλά τελικά τον δέχτηκε, γιατί ένιωσε τη συντριβή με την οποία τον πλησίαζε. 

Και τότε κατάστρωσαν ένα σχέδιο, για να φύγουν μαζί με τη Μαρία, κάτι που κατάφεραν και πήγαν στην Τεργέστη. Ακολούθως πήγαν στη Βενετία, όπου χρίστηκαν ξανά με το Άγιο Μύρο, κοινώνησαν και παντρεύτηκαν (1792). 

Από εκεί, και κάτω από τον φόβο των Τούρκων άρχισαν αλλάζουν κατά διαστήματα τόπο διαμονής μέχρι που μετακινήθηκαν σε ορθόδοξες περιοχές της Ρωσίας.

Και πάλι, όμως, ο Μάρκος δεν ησύχαζε, γιατί η ψυχή του «διψούσε» το μαρτύριο.

Επέστρεψε, λοιπόν, στο Κουσάντασι μέσω της Χίου, αλλά ο πνευματικός του τον αποθάρρυνε, γιατί ήταν πρόσφατο το μαρτύριο του Αγίου Γεωργίου του εν Εφέσω (5 Απριλίου 1801) και γι’ αυτό υπήρχε φόβος πώς θα αντιδράσουν οι Τούρκοι εναντίον των λοιπών υπόδουλων Χριστιανών.

Έτσι, κατέφυγε ξανά στη Χίο. 

Εκεί, αφού ενισχύθηκε με τα Άχραντα Μυστήρια, εμφανίστηκε ενώπιον του δικαστή και ομολόγησε την αληθινή του πίστη, χλευάζοντας τον μωαμεθανισμό. 

Ο Μάρκος φυλακίστηκε και βασανίστηκε βάναυσα, αλλά υπέμεινε και δεν ενέδωσε στις προσπάθειες δωροδοκίας του.

Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του, μάλιστα, παρηγορούσε τους λοιπούς Έλληνες που βρίσκονταν φυλακισμένοι κι αυτοί και οι οποίοι στεναχωριούνταν και έκλαιγαν για όσα περνούσε ο Άγιος, καθώς και για το επικείμενο μαρτύριο του. 

Όταν ο δικαστής διαπίστωσε πως ο Μάρκος δεν επρόκειτο να αλλάξει γνώμη, διέταξε τον αποκεφαλισμό του.

Η εκτέλεση έγινε στις 5 Ιουνίου του 1801 στην τοποθεσία Βουνάκι και την παρακολούθησαν όχι μόνον Χριστιανοί, αλλά και Τούρκοι και Εβραίοι. 

Μετά τον θάνατο του Αγίου Μάρκου καταγράφηκαν πολλά θαύματα από τα ιερά του λείψανα και τα ρούχα του με τα οποία σπόγγισαν το άγιο αίμα του, μετά τον απαγχονισμό του. 

Το μαρτύριό του το έγραψε ο Άγιος Αθανάσιος ο Πάριος. 

Πληροφορίες κυρίως από το «Αγιολόγιον της Θεσσαλονίκης», του Κέντρου Αγιολογικών Μελετών της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης. Έκδοση Ιεράς Μονής Αγίας Θεοδώρας Θεσσαλονίκης. Κείμενο Μαρία Βρέττα-Πασχαλίδου.

Διασκευή: Στ.Κ.