Blog

Άγιος Συμεών Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, Τι συμβολίζουν τα ιερά άμφια του αρχιερέως

Άγιος Συμεών Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης

Περί της Θείας Λειτουργίας

Από το βιβλίο «Η Θεία Ευχαριστία», έκδοση Ιεράς Μητρόπολης Δράμας, Δράμα 2003.

Μετάφραση: Ιωάννης Μ. Φουντούλης

Συνέχεια από εδώ: https://agiatheodora.gr/8742-2/?preview=true

Kεφ. 1 έως 10

4. Ο ιεράρχης κατέρχεται από τον θρόνο του. Αυτό δηλώνει την συγκατάβαση του Θεού. Αφού δε προσκυνήσει τρεις φορές τον Θεό, ζητά χάρη και δύναμη να εκτελέσει τα θεία έργα, δείχνοντας έτσι ότι είναι δούλος του Θεού και ότι με την δύναμή του υπηρετεί στα έργα του*. 

Κατόπιν ενδύεται τα ιερά άμφια, που είναι επτά, γιατί επτά είναι οι ενέργειες του αγίου Πνεύματος. Είναι δε τα άμφια αυτά το στιχάριο, το επιτραχήλιο, η ζώνη, τα επιμανίκια, το επιγονάτιο, το φαινόλιο ή ο σάκκος ή το πολυσταύριο και τέλος το ωμοφόριο. 

Όλα μαζί συμβολίζουν την ενανθρώπηση του Χριστού και ό,τι έχει σχέση μ’ αυτή. Καθένα δε έχει και κάποια ιδιαίτερη σημασία. Το στιχάριο, που είναι λευκό, σημαίνει το φως του Θεού και την καθαρότητα και ότι ο Θεός έχτισε καθαρή τη φύση μας και καθαρή την προσέλαβε κατά τη σάρκωσή του. 

Αν όμως έχει πορφυρό χρώμα σημαίνει το πάθος του Χριστού και ότι ο ενανθρωπήσας Λόγος έχυσε για εμάς το αίμα του. Οι ποταμοί δε που υπάρχουν σ’ αυτό δηλώνουν τα χαρίσματα της διδασκαλίας, ακόμη δε και τους κρουνούς του αίματος του Σωτήρος μας.

Γι’ αυτό ποταμούς έχει μόνον το αρχιερατικό στιχάριο, όπως και ο μανδύας. Αυτός δε συμβολίζει την προνοητική και συνεκτική και σκεπαστική χάρη του Θεού, γι’ αυτό και συνέχει και συμπεριλαμβάνει ολόκληρο το σώμα. Σ’ αυτόν δε οι ποταμοί εικονίζουν τα διάφορα κινήματα της διδασκαλίας, που πηγάζουν διαρκώς από τις δύο Διαθήκες, την Παλαιά και την Καινή, που συμβολίζουν τα πώματα. 

Είναι δε ανοιχτός ο μανδύας στο στήθος, δηλαδή στην καρδιά, για να δηλώσει την ανοιχτή γνώση του Ευαγγελίου του Χριστού, το οποίο ακριβώς δέχθηκε ανοιχτό στο κεφάλι του κατά την ώρα της χειροτονίας του ο αρχιερεύς. Γι’ αυτό και λέγει ο Χριστός ότι «αυτός που πιστεύει σ’ εμένα θα τρέξουν από την κοιλιά του ποταμοί ζωντανού ύδατος», δηλαδή οι ενέργειες του αγίου Πνεύματος. 

Αυτό δε διδάσκει το ιερό Ευαγγέλιο, λέγοντας ότι «αυτό έλεγε ο Χριστός για το άγιο Πνεύμα, που επρόκειτο να λάβουν όσοι πιστεύουν σ’ αυτόν»·. Ακόμη δε ότι λαμβάνουμε την χάρη του αγίου Πνεύματος και όχι την φύση του, και προσθέτει· «Δεν υπήρχε ακόμα το άγιο Πνεύμα, γιατί ο Χριστός δεν είχε ακόμα δοξασθεί». 

Τι σημαίνει αυτό το «δεν υπήρχε άγιο Πνεύμα ακόμα», αφού πάντα υπήρχε και υπάρχει και θα υπάρχει κατά την φύση και την υπόσταση, και για πάντα είναι η πηγή των χαρισμάτων. Αλλά σημαίνει ότι δεν είχαν δοθεί ακόμα τα χαρίσματά του, γιατί δεν είχε ακόμα προσφερθεί η δια μέσου του σταυρού θυσία. 

Αυτήν την έννοια έχει το «ότι ο Ιησούς δεν δοξάσθηκε ακόμα», γιατί δόξα του Χριστού είναι ο σταυρός.

Αφού δε θυσιάσθηκε και πέθανε και αναστήθηκε για χάρη μας ο Χριστός, τότε κατέβηκε το άγιο Πνεύμα και λάβαμε την χάρη. Κι από τότε ρέουν από την καρδιά των πιστών οι ποταμοί των δωρεών. Αυτό ακριβώς σημαίνει ο μανδύας.

 

5. Η σφραγίδα δε και η ομολογία της πίστεως κρέμεται στο στήθος του αρχιερέως με τον τύπο σταυρού ή κάποιου εγκολπίου. Βρίσκεται δε αυτό επάνω στο στήθος για την ομολογία της πίστεως που βγαίνει μέσα από την καρδιά. 

Η ράβδος δε που κρατά στο χέρι φανερώνει την πνευματική εξουσία και το ότι στηρίζει τον λαό και ότι τον ποιμαίνει και ότι μπορεί να τον οδηγεί και να τιμωρεί τους απείθαρχους και να συμμαζεύει όσους βρίσκονται μακρυά. 

Γι’ αυτό και στο επάνω μέρος έχει λαβές σαν άγκυρες για να διώκει όσους είναι θηριώδεις και καταστρεπτικοί. Τελευταίο δε εικονίζει και τον σταυρό του Χριστού και το σύμβολο της νίκης, με το όποιο νικούμε και στηριζόμαστε και οδηγούμαστε και ποιμαινόμαστε και σφραγιζόμαστε και παιδαγωγούμαστε και ελκόμαστε προς τον Χριστό, νεκρώνοντας τα πάθη μας, και διώχνουμε τους εχθρούς και από παντού φυλασσόμαστε.

 

* . Υπαινιγμός στην ευχή του «καιρού»· «Κύριε, εξαπόστειλον την χείρα σου… και ενίσχυσόν με… ίνα ακατακρίτως…την αναίμακτον ιερουργίαν επιτελέσω»

Επιμέλεια: Στ. Κ.