Blog

Άγιος Πορφύριος Επίσκοπος Γάζης, Η θαυμαστή θεραπεία του και η απορία του μαθητή του!

Κεφ. 6. Τακτοποίηση πατρικής κληρονομίας

Αυτό μόνο τον στενοχωρούσε και τον κατέτρωγε, το ότι δηλαδή υπήρχε ακόμη η περιουσία του [του Αγίου Πορφυρίου μετέπειτα Επισκόπου Γάζης] και δεν πουλήθηκε και δεν διαμοιράστηκε στους φτωχούς, σύμφωνα με τον ευαγγελικό λόγο (πρβλ. Ματθ. 19, 21).

Αιτία που δεν έγινε αυτό ήταν το ότι, όταν έφυγε από την πατρίδα, οι αδελφοί του ήταν μικροί στην ηλικία. 

Στενοχωρημένος λοιπόν από αυτό, με παρακαλεί, αφού πλέον ήμουν οικείος του -διότι τον υπηρετούσα με προθυμία ήμουν λόγω της ασθένειάς του, να ταξιδέψω με πλοίο στη Θεσσαλονίκη και να διαμοιράσω με τους αδελφούς του την περιουσία.

Και αφού μου έδωσε έγγραφη εξουσιοδότηση και με ανέθεσε διά της προσευχής του στον Κύριο, με άφησε να φύγω, δίνοντάς μου ελάχιστα για τα έξοδα· γιατί βέβαια δεν ήταν τότε εύπορος.

Αμέσως λοιπόν, αφού κατέβηκα στον Ασκάλωνα [αρχαία πόλη με λιμάνι στην νότια Παλαιστίνη] και βρήκα πλοίο, ανεχώρησα και ύστερα από δεκατρείς ημέρες με καλό ταξίδι φτάσαμε στη Θεσσαλονίκη, όπου, αφού παρουσίασα τη γραπτή εντολή, διαμοίρασα την περιουσία με τους αδελφούς του. 

Και τα μεν κτήματα που μου έλαχαν τα πούλησα σ’ αυτούς τρεις χιλιάδες χρυσά νομίσματα, τα ενδύματα όμως και τα ασημικά τα πήρα μαζί μου, όπως και άλλα χίλια τετρακόσια χρυσά νομίσματα. [Όλη την περιουσία του την μοίρασε, σύντομα,  σε μοναστήρια και φτωχούς]. 

Και αφού τα συγκέντρωσα όλα μέσα σε τρεις μήνες, ξαναεπέστρεψα στο λιμάνι του Ασκάλωνα, μετά από δώδεκα ημέρες. Και από εκεί αφού μισθωσα ζώα και τα φόρτωσα, γύρισα στην Αγία Πόλη [στα Ιεροσόλυμα].

Αμέσως τότε μόλις με είδε ο τρισμακάριος, με αγκάλιασε με χαρά και με δάκρυα -μπορεί και η χαρά να προκαλέσει δάκρυα- εγώ όμως αυτόν δεν τον αναγνώρισα. 

Γιατί το σώμα του ήταν πια υγιέστατο και το πρόσωπό του ροδοκόκκινο. Και ξανασήκωνα επίμονα τα μάτια μου για να τον αναγνωρίσω παρατηρώντας τον. [Ο Άγιος έπασχε από κίρρωση ήπατος, ήταν καταβεβλημένος, δεν μπορούσε εύκολα να μετακινηθεί και περπατούσε με πολλή κόπο].

Κεφ. 7. Θαυματουργική θεραπεία του οσίου 

Αλλά αυτός το κατάλαβε και χαμογελώντας μου είπε χαριτωμένα: «μην απορείς, αδελφέ Μάρκε, που με βρήκες υγιή και εύρωστο, αλλά μάθε την αιτία της αποκατάστασης της υγείας μου, και τότε να υπερθαυμάσεις την ανείπωτη φιλανθρωπία του Χριστού. Πως δηλαδή εκείνα για τα οποία έχουν χάσει κάθε ελπίδα οι άνθρωποι βρίσκουν θεραπεία κοντά του».

Και εγώ τον παρακαλούσα να μου φανερώσει την αιτία της ίασής του και πώς εξαφανίστηκε μία τέτοια πάθηση.

Αυτός τότε μου αποκρίθηκε: «πριν από σαράντα περίπου ημέρες, ενώ βρισκόμουν στην αγρυπνία της αγίας Κυριακής, με έπιασε ένας φοβερός πόνος στο συκώτι και μη μπορώντας να υποφέρω τον πόνο, πήγα και ξάπλωσα κοντά στο Άγιο Κρανίο, και από την πολλήν οδύνη, έπεσα σαν σε έκσταση. 

Και βλέπω τον Σωτήρα καρφωμένο στον σταυρό και τον ένα από τους ληστές κρεμασμένο μαζί του σε άλλο σταυρό και αρχίζω να φωνάζω και να ψελλίζω τους λόγους του ληστή· «μνήσθητί μου, κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου» (Λουκ. 23,42). 

Τότε αποκρίθηκε ο Σωτήρας και λέει στον κρεμασμένο ληστή: «κατέβα από τον σταυρό και σώσε εκείνον τον ξαπλωμένο, όπως ακριβώς εσώθηκες και συ». 

Και ο ληστής, αφού κατέβηκε από τον σταυρό, με αγκάλιασε και με καταφίλησε και απλώνοντας το δεξί του χέρι, με ανασήκωσε, λέγοντας «έλα προς τον Σωτήρα».

Και αμέσως σηκώθηκα και έτρεξα προς Αυτόν και τον βλέπω να έχει κατεβεί από τον σταυρό και να μου λέγει: «πάρε αυτό το ξύλο και φύλαξέ το». 

Και αφού πήρα το ίδιο το τίμιο ξύλο και το βάσταξα, αμέσως ήλθα στα συγκαλά μου από την έκσταση· και από εκείνη την ώρα πια δεν ξανααισθάνθηκα οδύνη, ούτε το σημάδι της αρρώστιας μου καν φαίνεται».

Απόσπασμα από το βιβλίο, Μάρκου Διακόνου, «Βίος Αγίου Πορφυρίου Επισκόπου Γάζης», των εκδόσεων Ζήτρος. Εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρα.

Επιμέλεια: Στ.Κ.