Blog

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: Όταν ο Θεός δημιουργεί, όλα ας υποχωρούν!

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

Υπόμνημα εις την προς Θεσσαλονικείς Επιστολή του Αποστόλου Παύλου

Ομιλία Ζ΄

(Α΄ Θεσ. 4,13-14)

2. Αλλά υπάρχουν μερικοί, οι οποίοι αμφισβητούν το πράγμα, επειδή δεν γνωρίζουν τον Θεό. Τι λοιπόν, ειπέ μου, είναι ευκολώτερο, από το μηδέν να φέρη κάποιον στην ύπαρξι, ή αφού διαλυθή να τον αναστήση πάλι;

Αλλά τι λένε; Ο τάδε, λέει, ναυάγησε και εβυθίσθηκε στη θάλασσα, και αφού έπεσε τον εδέχθηκαν πολλά ψάρια και το καθένα από αυτά έφαγε ένα μέλος του. Στη συνέχεια άλλο από τα ψάρια αυτά συνελήφθηκε σε αυτόν τον κόλπο, άλλο σε άλλο κόλπο και εφαγώθηκε από άλλο ψάρι, και αυτό πάλι από άλλο, που έχει καταβροχθίσει τις σάρκες του. 

Και αυτοί πάλι πέθαναν σε άλλους τόπους, και ίσως τους έφαγαν θηρία, τα οποία έφαγαν τα ψάρια, τα οποία έφαγαν τον άνθρωπο. Όταν γίνη τόση μεγάλη σύγχυσι και διασπορά των μελών του, πώς θα αναστηθή πάλι ο άνθρωπος; ποιος είναι εκείνος που θα μεταμορφώση το χώμα; 

Γιατί λοιπόν λέγεις αυτό, άνθρωπε, και σκέπτεσαι τόσες πολλές ανοησίες και το παρουσιάζεις σαν άλυτο ζήτημα; Γιατί απάντησέ μου, αν λοιπόν δεν πέση μέσα στη θάλασσα, αν δεν τον φάγη ψάρι, ούτε πάλι φαγωθή το ψάρι από πολλούς ανθρώπους, αλλά, αφού κηδευθή, τοποθετηθή ο άνθρωπος μέσα σε λάρνακα, και ούτε σκουλήκια ούτε τίποτε άλλο τον ενοχλήση, πώς θα αναστηθή το διαλυμένο σώμα; 

Πώς θα συνενωθούν ή σκόνη και η τέφρα, από πού θα υπάρξη στη συνέχεια η λαμπρότητα του σώματος, αυτό δεν είναι δύσκολο; Αν βέβαια είναι Έλληνες [ειδωλολάτρες] αυτοί που διατυπώνουν τις απορίες, προς αυτούς θα ειπούμε πολλά. Τι τέλος πάντων; Υπάρχουν δηλαδή σ’ αυτούς μερικοί που προσάγουν τις ψυχές και σε φυτά και σε θάμνους και σε σκυλιά.

Ειπέ μου, τι είναι ευκολώτερο, να αναλάβη το ιδικό της σώμα ή το ξένο; Άλλοι πάλι ισχυρίζονται ότι καταστρέφεται από το πυρ και γίνεται ανάστασις των ενδυμάτων και των υποδημάτων, και δεν περιπαίζονται. Άλλοι λένε ότι είναι αδιάλυτες. Αλλά προς εκείνους δεν θα ειπούμε απολύτως τίποτε. 

Προς τους πιστούς όμως, εάν βέβαια πιστούς πρέπει να αποκαλούμε αυτούς που ερωτούν, θα ειπούμε τα λόγια του αποστόλου, ότι όλη η ζωή γίνεται από τη φθορά, όλα είναι φυτά, όλα είναι σπέρματα. Δεν βλέπεις τη συκιά πόσο μεγάλο κορμό έχει και πόσο μεγάλους βλαστούς; πόσα φύλλα, κλαδιά, άνθη, ρίζες τόσο πολύ απλωμένες και περιτυλιγμένες,

Αυτή λοιπόν η τόσο μεγάλη και θαυμαστή γίνεται από το μικρό εκείνο σπόρο του σύκου αφού σπαρή και καταστραφή πρώτα· και αν δεν σαπίση και δεν διαλυθή, δεν θα γίνη τίποτε από αυτά. 

Ειπέ μου, από πού γίνεται αυτό; Και το κλήμα που είναι τόσο ωραίο και στην όρασι και στη γεύσι, γίνεται από εκείνον το σάπιο σπόρο. Τι όμως συμβαίνει; ειπέ μου· δεν είναι ένα το νερό που πέφτει από τους ουρανούς; πώς μεταβάλλεται σε τόσα πολλά; 

Αυτό πράγματι είναι πιο εκπληκτικό από την ανάστασι. Γιατί εκεί βέβαια υπάρχει και το ίδιο σπέρμα και το ίδιο φυτό και η ομοιότητα μεγάλη, εδώ όμως, ειπέ μου, πώς ενώ έχει μία ποιότητα και μία φύσι, μετατρέπεται σε τόσα πολλά; 

Στο κλήμα γίνεται κρασί, και όχι μόνο κρασί, αλλά και φύλλα και χυμός; γιατί όχι μόνο το σταφύλι, αλλά και τα υπόλοιπα μέρη του κλήματος με αυτό τρέφονται. Επίσης στην ελιά το λάδι και όλα τα άλλα. Και το παράξενο, εδώ είναι γεμάτο νερό. Εκεί δεν περιέχει νερό, εδώ γλυκό, εκεί ξυνό, εκεί στυφό, αλλού πικρό. Πώς, ειπέ μου, μετατρέπεται σε τόσα πολλά; εξήγησε το αλλά δεν θα μπορέσης.

Για τον ίδιο τον εαυτό σου, ειπέ μου, γιατί είναι πλησιέστερα, αυτό το σπέρμα που καταβάλλεται πώς διαμορφώνεται και διαπλάσσεται σε μάτια, πώς σε αυτιά, πώς σε χέρια, πώς σε καρδιά, πώς σε τόσα άλλα; 

Δεν υπάρχουν πολλές διαφορές στο σώμα, σχημάτων, μεγεθών, ποιοτήτων, θέσεων, δυνάμεων, αναλογιών, νεύρα και φλέβες και σάρκες και οστά και υμένες και αρτηρίες και αρθρώσεις και χόνδροι, και τόσα άλλα περισσότερα από αυτά που ονομάζουν με ακρίβεια οι ιατροί, τα οποία συγκροτούν την ιδική μας φύσι, που και αυτά γίνονται από ένα σπέρμα;

Επομένως από αυτά δεν νομίζεις ότι είναι τούτο πολύ πιο δύσκολο, πώς το υγρό και μαλακό πήζει σε σκληρό και στερεό, το κόκκαλο; πώς σε ζεστό και υγρό, το αίμα, όταν ενωθή, πώς σε σκληρά και μαλακό, το νεύρο, πώς σε κρύο και υγρό, την αρτηρία; 

Από πού, ειπέ μου, γίνονται αυτά, για αυτά δεν απορείς; Δεν βλέπεις να γίνεται καθημερινά ανάστασις και θάνατος στις ηλικίες; πού επήγε η νεότητα; από πού ήλθε το γήρας; πώς αυτός που έχει γηράσει δεν μπορεί να κάμη τον εαυτό του νέο, γεννά όμως άλλο παιδί νεώτατο, και αυτό που δεν μπορεί να δώση στον εαυτό του, δίνει σε άλλον. 

Αν και αυτό που δίνει σε άλλο, πρώτα οφείλει να δώση στον εαυτό του. Αλλά αυτό το απαιτεί το λογικό του ανθρώπου, όταν όμως ο Θεός δημιουργή, όλα ας υποχωρούν.

Αφού αυτά είναι τόσο δύσκολο να εξηγηθούν, και μάλιστα πολύ δύσκολο, εθυμήθηκα εκείνους που είναι παράφρονες και ερευνούν με περιέργεια την ασώματη γέννησι του Υιού του Θεού. Αυτά που καθημερινά γίνονται και είναι ολοφάνερα και που πολλές φορές ερευνήθηκαν κανείς δεν έχει μπορέσει να εξηγήση μέχρι τώρα. 

Πώς λοιπόν, ειπέ μου, ερευνούν εκείνη την ακατάληπτη και ανέκφραστη γέννησι; Δεν εκουράσθηκε να ματαιοπονή ο νους τους, δεν εζαλίσθηκε πολλές φορές; δεν έχει μείνει άφωνη; 

Και όμως ούτε έτσι διδάσκονται. Ενώ δεν μπορούν να ειπούν τίποτε για τα σταφύλια και τα σύκα, ερευνούν για τον Θεό. Γιατί ειπέ μου, πώς το κουκούτσι εκείνο χωρίζεται σε φύλλα και βλαστούς, πώς πριν από αυτό δεν ήταν μέσα του, ούτε εβλέποντο; 

Όμως δεν είναι το κουκούτσι, λέγει, αλλά τα πάντα είναι έργο της γης. 

Και πώς χωρίς αυτό δεν παράγει τίποτε από μόνη της; Αλλά ας μη γινώμασθε ανόητοι. Ούτε από τη γη εξαρτάται αυτό που γίνεται, ούτε από το σπέρμα, αλλά από τον Κύριο και της γης και των σπερμάτων. 

Γι’ αυτό έκαμε να γίνωνται αυτά, και χωρίς αυτά και μαζί με αυτά αφ’ ενός μεν για να δείξη τη δύναμί του, όταν έλεγε. «Ας βλαστήση η γη χόρτο χλωρό», αφ’ ετέρου δε, αφού έδειξε τη δύναμί του, για να μας διδάξη να είμασθε φιλόπονοι και εργατικοί.

Απόσπασμα από τον τόμο, «Ι. Χρυσοστόμου έργα, 22, των Πατερικών Εκδόσεων «Γρηγόριος ο Παλαμάς». Εισαγωγή, κείμενο, μετάφραση, σχόλια Σπυρίδων Μουστάκας (θεολόγος, φιλόλογος).

Επιμέλεια: Στ.Κ.