Blog

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: ‘Οποιος φροντίζει στον καιρό της ειρήνης τα πράγματα της μάχης, θα είναι φοβερός στον καιρό της μάχης!

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

Υπόμνημα εις την προς τους Θεσσαλονικείς

Επιστολή του Αποστόλου Παύλου

Ομιλία Γ’

(Α΄ Θεσ. 2,9-3,4)

Απόσπασμα

Συνέχεια από εδώ: https://agiatheodora.gr/agios-ioannis-chrysostomos-o-apostolos-pavlos-parigorei-tous-thessalonikeis/#

5. Ας ακούσωμε όσοι έχομε αυτιά και μπορούμε ν’ ακούμε· γι’ αυτό έχει ταχθή ο κάθε χριστιανός. «Αυτός είναι ο κλήρος λέγει όλων των πιστών». Γι’ αυτό έχομε ταχθή και σαν να ευρισκώμασθε σε άνεσι, αιφνιδιαζόμασθε. Μάλλον δε για ποιο λόγο αιφνιδιαζόμασθε; γιατί ούτε καιρός θλίψεως υπάρχει, ούτε πειρασμός μας κατέλαβε, παρά μόνο ανθρώπινος. 

Είναι κατάλληλη στιγμή να ειπή και σε σας, «Δεν αντισταθήκατε ακόμη μέχρι σημείου να χύσετε αίμα, αγωνιζόμενοι κατά της αμαρτίας». Ή καλύτερα δεν είναι ευκαιρία να ειπή αυτό σε σας, αλλά ποιο; δεν επεριφρονήσατε ακόμη τα χρήματα. 

Σε εκείνους λοιπόν που είχαν χάσει όλα τα ιδικά τους, πολύ εύλογα τα έλεγε αυτά, ενώ σ’ εκείνους που έχουν τα ιδικά τους, αυτό. Ποιου αφηρέθηκαν τα χρήματα για τον Χριστό, ποιος ερραπίσθηκε; ποιος υβρίσθηκε; με λόγια, εννοώ. 

Από πού προέρχεται η καύχησίς σου, από πού μπορείς να έχης παρρησία;

Τόσα πολλά έπαθε ο Χριστός για μας, αν και ήμασθε εχθροί τι μπορούμε να επιδείξωμε εμείς από αυτά που έχομε πάθει γι’ αυτόν. 

Από αυτά, που έχομε πάθει, τίποτε από τα καλά όμως που απολαμβάνομε από αυτόν, άπειρα.

Από πού θα έχωμε παρρησία κατά την ημέρα της κρίσεως;

Δεν γνωρίζετε, ότι και ο στρατιώτης, όταν παρουσιάζη πολλά τραύματα και πληγές, τότε θα μπορέση να είναι ένδοξος κοντά στο βασιλέα; ενώ αν δεν έχη να παρουσιάση κανένα κατόρθωμα, και αν δεν έχη πολεμήση καθόλου, ότι θα έχη τοποθετηθή ανάμεσα στους τελευταίους; 

Όμως δεν είναι καιρός πολέμου, λέγει. Εάν πράγματι ήταν, ειπέ μου, ποιος θα επολεμούσε, ποιος θα επετίθετο; ποιος θα είχε εκδιώξει εντελώς τη φάλαγγα του εχθρού; Ίσως κανένας.

Γιατί όταν βλέπω ότι δεν περιφρονείς τα χρήματα για τον Χριστό, πώς θα σε πιστέψω ότι θα περιφρονήσεις τις πληγές; 

Είπε, να υπομένετε με καρτερικότητα εκείνους που σας υβρίζουν και να ευλογείτε αυτούς. Δεν κάνεις αυτό, αλλά παρακούεις. Όποιο δεν έχει κίνδυνο, δεν το κάνεις, και θα υποφέρεις τις πληγές, ειπέ μου, όπου είναι μεγάλη η οδύνη και ο πόνος;

Δεν γνωρίζετε ότι πρέπει κατά τη διάρκεια της ειρήνης να ασκείστε σε πολεμικά γυμνάσια; Δεν βλέπετε τους στρατιώτες αυτούς, οι οποίοι αν και δεν τους ενοχλεί κανένας πόλεμος, αντίθετα δε και επικρατεί απόλυτη ειρήνη, αφού καθαρίσουν τα όπλα, μαζί με τους διδασκάλους που τους διδάσκουν την πολεμική τέχνη, εξερχόμενοι καθημερινά, όπως θα λέγαμε, σε επικλινείς και ευρύχωρες πεδιάδες ασκούνται με μεγάλη ακρίβεια στην τακτική του πολέμου. 

Ποιος από τους πνευματικούς στρατιώτες έκανε αυτό; Κανένας. 

Γι’ αυτό στους πολέμους γινόμαστε νωθροί και απαίδευτοι και ευάλωτοι σε όλους.

Πόσο δε μεγάλης νωθρότητας είναι δείγμα το να μη θεωρούμε, ότι είναι καιρός πολέμου ο παρών καιρός, τη στιγμή που ο Παύλος φωνάζει, «Και όλοι όσοι θέλουν να ζουν με ευσέβεια σύμφωνα με το θέλημα του Ιησού Χριστού θα καταδιωχθούν», και ενώ ο Χριστός λέγει, «Μέσα στον κόσμο θα έχετε θλίψη» και ενώ πάλι ο μακάριος Παύλος με δυνατή φωνή φωνάζει και λέγει: «Δεν είναι ο αγώνας μας προς αντιπάλους με αίμα και σάρκα»; και πάλι: «Σταθείτε λοιπόν αφού ζώσετε τη μέση σας με την αλήθεια».

Γιατί μας οπλίζεις, ειπέ μου, ενώ δεν είναι πόλεμος, γιατί μας δημιουργείς χωρίς λόγο δυσκολίες; Θωρακίζεις τους στρατιώτες, ενώ έπρεπε να αναπαύονται και να ξεκουράζονται;

Αλλά θα έλεγε κανείς: Και βέβαια, και αν ακόμη δεν υπήρχε πόλεμος, έπρεπε να φροντίζουμε τα πράγματα του πολέμου. Γιατί όποιος φροντίζει στον καιρό της ειρήνης τα πράγματα της μάχης, θα είναι φοβερός στον καιρό της μάχης, όποιος όμως είναι άπειρος των πολεμικών πραγμάτων, περισσότερο θα θορυβηθή και σε καιρό ειρήνης. 

Γιατί τέλος πάντων; Γιατί θα δακρύση γι’ αυτά που έχει και διότι, επειδή δεν μπορεί να τα υπερασπίζεται, θα στενοχωρηθή. Τα κτήματα λοιπόν του δειλού και άπειρου και απαιδεύτου για τις μάχες ανήκουν σε όλους τους ανδρείους και σε αυτούς που γνωρίζουν να πολεμούν. 

Ώστε γι’ αυτό πρώτα σας εξοπλίζω. Και έπειτα όλος ο χρόνος της ζωής μας είναι καιρός πολέμου. Πώς και με ποιο τρόπο; Ο διάβολος επιτίθεται. Άκουσε τι λέγει: «Περπατά σαν λιοντάρι που βρυχάται και θέλει κάποιον να αρπάξη». Μας επιτίθενται άπειρα σωματικά πάθη, τα οποία είναι ανάγκη να υποστούμε, για να μη εξαπατούμε χωρίς λόγο τον εαυτό μας. 

Τι λοιπόν, ειπέ μου, δεν μας πολεμεί ο πλούτος, το κάλλος, οι απολαύσεις, η δυναστεία, η εξουσία, η βασκανία, η δόξα, η απόγνωση; Γιατί δεν πολεμεί μόνο η ιδική μας δόξα εμποδίζοντάς μας να φθάνουμε σε ταπεινοφροσύνη, αλλά και η δόξα των άλλων που μας εξωθεί σε φθόνο και βασκανία.

Αλλά τι, δεν μας πολεμούν τα αντίθετα, η φτώχεια, η έλλειψη τιμής, η περιφρόνηση από τους άλλους, το να μη μας υπολογίζουν, το να μη έχουμε καμία δύναμη; αυτά βέβαια εξαρτώνται από μας. Και εκείνα που προέρχονται από τους ανθρώπους, οι πονηρίες, οι επιβουλές, οι δόλοι, οι συκοφαντίες, οι άπειρες καταστάσεις, τα προερχόμενα από τους δαίμονες, που είναι οι αρχές, οι εξουσίες, οι κοσμοκράτορες του σκότους που επικρατεί στον αιώνα αυτό, τα πνευματικά όντα της κακίας; 

Άλλοι χαιρόμαστε, άλλοι θλιβόμαστε και τα δύο είναι παρέκκλιση από τον ορθό τρόπο σκέψεως. Αλλά υπάρχει υγεία, υπάρχει όμως και ασθένεια.

Πώς δεν θα αμαρτήση κανείς; 

Θέλετε αρχίζοντας από τον Αδάμ να σας ειπώ αμέσως ποια είναι τα αίτια της καταστροφής;

Τι πράγμα κατέστρεψε τον Αδάμ; Η ηδονή και οι απολαύσεις και ο πόθος της εξουσίας.

Ποιο ύστερα από εκείνον τον υιό του; Η βασκανία και ο φθόνος. 

Τι εκείνους [κατέστρεψαν] που ζούσαν στην εποχή του Νώε; Οι απολαύσεις των σωμάτων και τα κακά που προέρχονται από αυτές. 

Τι τον υιό αυτού; Η ύβρις και η αφοβία. 

Τι τους κατοίκους των Σοδόμων; Η ύβρις και η ασέλγεια και η αφθονία των υλικών αγαθών. 

Πολλές φορές όμως και η ανέχεια προξενεί αυτό.

Γι’ αυτό κάποιος σοφός έλεγε: «Μη μου δώσεις όμως πλούτο και ανέχεια». 

Ή καλύτερα ούτε ο πλούτος, ούτε η ανέχεια προξενεί αυτό, αλλ’ η προαίρεση του ανθρώπου που δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει ορθά το καθένα από αυτά. «Σκέψου», λέγει, «ότι βαδίζεις ανάμεσα σε παγίδες».

Επιμέλεια: Στ.Κ.