Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, Για το κάλλος της Υπεραγίας Θεοτόκου
Παναγία «Ελπίς των απηλπισμένων», 14ος αι. Προέρχεται από εργαστήριο της Θεσσαλονίκης και βρίσκεται στο Μουσείο του Φράιζινγκ της Γερμανίας.
Αγίου Γρηγορίου Παλαμά
Στην πάνσεπτη Κοίμηση της Πανυπέργαγνης Δέσποινας μας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας
Απόσπασμα από τον τόμο, «Γρηγορίου Παλαμά έργα 10», των Πατερικών Εκδόσεων «Γρηγόριος ο Παλαμάς», εισαγωγή, κείμενο, μετάφραση, σχόλια Παναγιώτης Χρήστου.
10. Σαν να θέλησε δηλαδή ο Θεός να στήση εικόνα κάθε καλού και να δείξη την ιδική του εικόνα γύρω από αυτά καθαρώς και σε αγγέλους και σε ανθρώπους, τόσο ωραίαν πραγματικά κατεσκεύασε και αυτήν [την Υπεραγία Θεοτόκο].
Συνάθροισε λοιπόν όλα εκείνα δια των οποίων εστόλισε τα πάντα με την σειρά, καθιστώντας την κοινόν κόσμο ορατών και αοράτων αγαθών, ή μάλλον αναδεικνύοντάς την κοινό κράμα όλων των ανθρωπίνων καλών και ανωτέρα καλλονή που διακοσμεί και τους διακόσμους, που άρχισε μεν από τη γη, έφθασε δε έως τον ουρανό και μάλιστα τον επέρασε κι’ αυτόν, με την ανάληψί της τώρα από τον τάφο στον ουρανό, συνήψε τα κάτω με τα άνω και περιέκλεισε το παν με τα γύρω της θαυμάσια, ώστε και το ότι είναι ηλαττωμένη πολύ λίγο από τους αγγέλους, καθώς έχει λεχθή στην αρχή, κι’ εννοώ το ότι εγεύθηκε τον θάνατο, αυξάνει την κατά πάντα υπεροχή της Θεομήτορος.
Γι’ αυτό δικαίως σήμερα τα πάντα συγκροτούν και συνεπιτελούν την πανήγυρι επ’ ευκαιρία του.
11. Έπρεπε λοιπόν αυτή που εχώρεσε εκείνον ο οποίος πληρώνει τα πάντα και είναι επάνω από τα πάντα, να φθάση κι’ αυτή τα πάντα και να υπερβή τα πάντα με τις αρετές της, με το μέγεθος της αξίας της.
Τώρα πραγματικά, όσα ήρκεσαν στους από όλους τους αιώνες αρίστους μοιράζοντάς τα μεταξύ τους να γίνουν άριστοι και όσα έχουν όλοι επί μέρους οι ευαρεστήσαντες τον Θεό, άγγελοι και άνθρωποι, συνδυάζοντάς τα όλα και τελειώνοντάς τα μόνη αυτή με περίσσεια υπεράνω περιγραφής, έχει και τούτο τώρα παραπάνω από όλους, το ότι αποθανατίσθηκε μετά θάνατο και μόνη αυτή διαιτάται με το σώμα στον ουρανό μαζί με τον Υιό και Θεό.
Έτσι υπερεκχύνει από εκεί και προς τους τιμώντας την πλουσιωτάτη χάρι, χαρίζοντας σ’ αυτούς την ικανότητα να ανυψώνωνται προς αυτήν που είναι δίσκος με τόσο μεγάλες χάριτες και δίδοντας επί πλέον από αγαθότητα τα ανώτερα και μη σταματώντας ποτέ αυτήν την ωφέλιμη σ’ εμάς εισφορά και πλουσία δωρεά.
Αποβλέποντας λοιπόν κανείς προς την τοιαύτη συνδρομή και χορηγία, θα ειπή ότι η Παρθένος πράττει την αρετή και στους ζώντας κατά την αρετή τούτο ό,τι πράττει ο ήλιος στο αισθητό φως και τους κάτω από αυτό ζώντας.
Εάν όμως φέρη το βλέμμα της διανοίας προς τον ήλιο που ανέτειλε εξαισίως από την παρθένο αυτή στους ανθρώπους, ο οποίος έχει και παρέχει εκ φύσεως όλα όσα έχουν προστεθή σ’ αυτήν κατά χάρι, τότε η Παρθένος θα φανή αμέσως ουρανός· διότι έχει τόσο ευγενεστέρα από τους κάτω και υπεράνω του ουρανού θείως χαριτωμένους καλοτυχία με όλα τα αγαθά, όσο ο μεν ουρανός είναι μεγαλύτερος από τον ήλιο, ο δε ήλιος είναι λαμπρότερος του ουρανού.
Επιμέλεια: Στ.Κ.
No Comments
Sorry, the comment form is closed at this time.