Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς για την Υπεραγία Θεοτοκο: Είναι λαμπροτέρα του φωτός, ανθηρότερη από τους θείους παραδείσους, αρμονικώτερη από όλον τον ορατό και αόρατο κόσμο!
Δέηση. Αγία Σοφία Κωνσταντινούπολη. (τοιχογραφία)
Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς
Στην πάνσεπτη Κοίμηση της Πανυπέραγνης Δέσποινας μας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας
Απόσπασμα από τον τόμο, «Γρηγορίου Παλαμά έργα 10», των Πατερικών Εκδόσεων «Γρηγόριος ο Παλαμάς», εισαγωγή, κείμενο, μετάφραση, σχόλια Παναγιώτης Χρήστου.
13. Τόσο πολύ είναι πλησιεστέρα από τους πλησιάζοντας τον Θεό· τόσο μεγαλύτερα πρεσβεία από όλους αξιώθηκε η Θεοτόκος· δεν εννοώ δε μόνο τους ανθρώπους αλλά κι’ αυτές τις αγγελικές ιεραρχίες όλες. Πραγματικά για την ανώτατη ταξιαρχία τούτων γράφει ο Ησαΐας «και τα Σεραφίμ εστέκονταν γύρω του» γι’ αυτήν δε πάλι λέγει ο Δαβίδ, «παρέστη η βασίλισσα στα δεξιά σου».
Βλέπετε τη διαφορά της στάσεως; Από αυτήν μπορείτε να καταλάβετε και τη διαφορά της κατά την αξία τάξεως· διότι τα Σεραφίμ ήσαν γύρω από τον Θεό, πλησίον δε στον ίδιο μόνο η βασίλισσα, η οποία θαυμάζεται και εγκωμιάζεται από τον ίδιο τον Θεό, που είναι σαν να την ανακηρύττη προς τις γύρω του δυνάμεις και να λέγη κατά τα λόγια του Άσματος των Ασμάτων, «τι καλή η πλησίον μου!».
Είναι λαμπροτέρα του φωτός, ανθηρότερη από τους θείους παραδείσους, αρμονικώτερη από όλον τον ορατό και αόρατο κόσμο. Είναι δε όχι μόνο πλησίον, αλλά και από τα δεξιά, ευλόγως· διότι όπου εκάθησε ο Χριστός στον ουρανόν, δηλαδή στα δεξιά της μεγαλωσύνης, εκεί στέκεται κι’ αυτή τώρα που ανέβηκε από τη γη στον ουρανό· όχι μόνο διότι ποθεί και αντιποθείται περισσότερο από όλους, και λόγω των φυσικών θεσμών άλλωστε, αλλά και διότι είναι αληθινά θρόνος του όπου δε κάθεται ο βασιλεύς, εκεί στέκεται και ο θρόνος.
14. Τούτον τον θρόνο έβλεπε και ο Ησαΐας στο μέσο εκείνου του Χερουβικού χορού και τον εχαρακτήριζε υψηλόν και ανασηκωμένον, δηλώνοντας την υπέρβασι των ουρανίων δυνάμεων από τη Θεομήτορα. Γι’ αυτό και εισάγει τους ιδίους τους αγγέλους να δοξάζουν από αυτήν τον Θεό λέγοντας «ευλογημένη η δόξα Κυρίου από τον τόπο του».
Ο δε πατριάρχης Ιακώβ που τον είδε δια μέσου αινιγμάτων είπε, «τι φοβερός είναι ο τόπος τούτος! Δεν είναι τίποτε άλλο παρά οίκος του Θεού και αυτή είναι η πύλη του ουρανού».
Ο δε Δαβίδ που συνήψε στον εαυτό του τα πλήθη των σωσμένων από άλλα μέρη και εχρησιμοποίησε σαν διάφορες χορδές ή φθόγγους τους από διάφορα γένη προσαρμοσμένους σε μια πίστι από την αειπάρθενη αυτή, ανακρούει προς εξύμνησί της το παναρμόνιο μέλος, λέγοντας «θα θυμίσω το όνομά σου σε κάθε γενεά και γενεά· γι’ αυτό οι λαοί θα σε δοξολογήσουν στον αιώνα και στον αιώνα του αιώνος».
Επιμέλεια: Στ.Κ.
No Comments
Sorry, the comment form is closed at this time.