Blog

Άγιος Ευθύμιος ο Νέος, Το πρώτο μοναχικό του κατόρθωμα ενώπιον του Μεγάλου Ιωαννικίου προτού γίνει μοναχός

Ο Άγιος της Θεσσαλονίκης Ευθύμιος ο Νέος τιμάται στις 15 Οκτωβρίου

Ο 18χρονος Νικήτας, ο μετέπειτα Άγιος Ευθύμιος ο Νέος, ο οποίος καταγόταν από αρχοντική οικογένεια, παντρεμένος που μόλις είχε αποκτήσει και ένα κοριτσάκι φόρεσε απλά ρούχα και εγκατέλειψε το σπίτι του και την αγαπημένη του πατρίδα. 

Περπατούσε σε διάφορα μέρη χωρίς να τον γνωρίζει κανένας, διασχίζοντας χώρες και χωριά σαν ένα πουλί στον ουρανό, περνώντας από πόλη σε πόλη. 

Τελικά κατέληξε στην περιοχή της Βιθυνίας (Μικρά Ασία) και έφτασε στους πρόποδες του όρους Όλυμπος που ήταν πολύ ονομαστό μοναστικό κέντρο. 

Έτσι, έφτασε στον προορισμό του, αφού είχε βάλει ως σκοπό της ζωής του να ξενιτευτεί σωματικά και πνευματικά. Αυτός ο οποίος θα γίνει ένας από τους σπουδαιότερους εκπροσώπους του μοναχικού βίου, με τα έργα, τους λόγους και τα θαύματα του.

Στον Όλυμπο στον οποίο ασκήτευαν πολλοί θεοφόροι Πατέρες, αγωνιζόταν ανάμεσά τους και ο ονομαστός Μέγας Ιωαννίκιος, ένθερμος ζηλωτής της ευσέβειας και υπερασπιστής των θείων δογμάτων ο οποίος φώτιζε ολόκληρη την οικουμένη με τους θεϊκούς του λόγους και τα θαύματα τα οποία έκανε καθημερινά. 

Ο μακάριος νεαρός, Νικήτας πλησίασε αυτόν τον ξένο τόπο σαν μια καλή μέλισσα και προσκολλήθηκε στα μυρωδάτα άνθη του Παραδείσου, τους σημειοφόρους και χαρισματούχους Πατέρες. Αφού απόλαυσε τους ψυχωφελείς τους λόγους σαν ένα διψασμένο ελάφι στις πηγές των υδάτων, έσβησε την πνευματική του δίψα με τα νάματα των θείων λόγων των θεοφόρων Πατέρων και στη συνέχεια, επεθύμησε να συναντήσει τον μεγάλο Ιωαννίκιο.

Την ημέρα εκείνη που ο νεαρός Νικήτας έφτασε στον Όσιο Ιωαννίκιο, είχαν συγκεντρωθεί γύρω του πολλοί Πατέρες από όλο τον Όλυμπο για πάρουν την ευχή και την ευλογία του, αλλά και  ψυχική ωφέλεια από τους λόγους και την ενάρετη ζωή του. 

Αμέσως, ο Όσιος Ιωαννίκιος, φωτισμένος από το Άγιο Πνεύμα γνώρισε την ψυχική αρετή του Νικήτα την οποία έκρυβε κάτω από τα απλά ρούχα του και, προγνωρίζοντας πως ήταν ικανός να υποστεί την πνευματική δοκιμασία στην οποία θα τον υπέβαλε, έβαλε σε ενέργεια το εξής.

Κοιτάζοντας τον Νικήτα είπε για ακούσουν και να ωφεληθούν όλοι από αυτά που θα ακολουθούσαν: «Ποιος είναι αυτός ο νέος με τα λαϊκά ρούχα, ο τόσο τολμηρός και αυθάδης που βρίσκεται ανάμεσα μας και θέλει και να κουβεντιάζει μαζί μας; Αυτός, που βρίσκεται μαζί μας, μ’ αυτήν την εμφάνιση είναι δολοφόνος και κακοποιός. Σας παρακαλώ να τον πιάσετε, να τον δέσετε με βαριά σίδερα και να τον αναγκάσετε να ομολογήσει την ασεβή πράξη που έχει κάνει». 

Οι Πατέρες, τότε, έπιασαν τον Νικήτα και τον ρώτησαν αν είναι φονιάς, πράγματι, όπως λέει ο Μέγας Ιωαννίκιος. Ο νεαρός, όμως, αντί να απαντήσει στις ερωτήσεις τους έσκυψε το κεφάλι στη γη και σιώπησε.

Οι Πατέρες ρωτούσαν ξανά και ξανά τον Νικήτα, γιατί η Βυζαντινή Πολιτεία είχε εκδώσει πολύ αυστηρούς νόμους με τους οποίους εφιστούσε την προσοχή των μονών και των λοιπών μοναστικών κέντρων τα οποία βρίσκονταν στην επικράτειά της, ώστε να μην επιτρέπουν σε κανέναν που ήθελε να γίνει μοναχός να εισέρχεται χωρίς σοβαρό έλεγχο σε κάποιο μοναστήρι. Έπρεπε να βεβαιωθούν, πρώτα, πως δεν κατέφυγε στον μοναχισμό για να κρυφτεί γιατί είχε διαπράξει κάποιο κακούργημα. Σε αντίθετη περίπτωση η μονή κινδύνευε και η ίδια να υποστεί κάποια αυστηρή ποινή.

Ο Νικήτας, πάντως, έμεινε ατάραχος, απ’ όλα αυτα, ενώ οι Πατέρες, υπακούοντας στην εντολή του Μεγάλου Πατρός, έδεσαν τα χέρια και τα πόδια του και τον οδηγούσαν για να τον παραδώσουν και να τιμωρηθεί.

Ο Μέγας και θεοφόρος Ιωαννίκιος είπε τότε δυνατά για να τον ακούσουν όλοι: «Απελευθερώστε αυτόν τον αθώο άνθρωπο που έχετε συλλάβει. Αυτός πρόκειται να λαμπρύνει τον βίο των Μοναχών και να τον δοξάσει. Και παρόλο που εγώ τον κατηγόρησα και τον καταδίκασα, δυσφημίζοντάς τον ως κακοποιό και φονιά, και παρόλο που εσείς τον δέσατε σαν πραγματικό κακούργο, εντούτοις, δεν ακούσαμε ούτε μια λέξη από το στόμα του. Εάν λοιπόν αυτός ο νέος που είναι ακόμη λαϊκός και χωρίς πείρα από την μοναχική ζωή δέχτηκε με τόση προθυμία την καταδίκη του ως εγκληματίας, λόγω υπακοής και αποδεχτηκε μια τόσο σοβαρή ευθύνη, σκεφτείτε πόσες και ποιες αρετές θα επιτύχει, προς δόξαν Θεού, όταν γίνει μοναχός»;

Αμέσως, τότε, οι παριστάμενοι Πατέρες, βλέποντας και, ακούγοντας όλα αυτά θαύμασαν την πρώιμη πνευματική οξυδέρκεια του νεαρού και άρχισαν τον επαινούν για τις αρετές του. 

Για να αποφεύγει, όμως, τους επαίνους ο ταπεινός Νικήτας που έγινε διάσημος για την αρετή  του πριν γίνει μοναχός, έφυγε κρυφά από εκεί και πήγε για να υποταχθεί σε κάποιον άλλο χαρισματούχο Πατέρα ο οποίος ονομαζόταν Ιωάννης και ασκήτευε σε έναν τόπο αρκετά μακριά από τα μοναστήρια του Μεγάλου Ιωαννικίου.

Διασκευή από τον «Μέγα Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας», μήνας Οκτώβριος, τόμος 10ος.

Διασκευή: Στ.Κ.